Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Ełku w przedmiocie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miasta Ełku z dnia 24 października 2017 r. nr XXXVII.368.17 w przedmiocie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Uchwałą Nr XXXVII.368.17 z dnia 24 października 2017 r., Rada Miejska w Ełku uchwaliła szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia.

W skardze, złożonej na tę uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, Wojewoda Warmińsko-Mazurski wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 1 ust. 2, § 3 ust. 4, § 4 i § 5.

W ocenie skarżącego, zapisy te rażąco naruszają prawo.

W § 3 ust. 4 uchwały Rada postanowiła, iż uczestnictwo w zajęciach Klubu Seniora SENIOR+ jest nieodpłatne. W ocenie organu nadzoru, powyższy zapis rażąco narusza art. 97 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Rada nie ma kompetencji do określania, kto nie ponosi odpłatności za pobyt w ośrodku wsparcia, albowiem określił to ustawodawca.

W ocenie organu nadzoru, również § 4 ust. 1 uchwały, określający przypadki zwolnienia z częściowej lub całkowitej odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia, podjęty został z naruszeniem delegacji ustawowej zawartej w art. 97 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej. Rada nie posiada bowiem kompetencji do wprowadzenia zwolnienia od odpłatności, gdyż nie mieści się ono w pojęciu odpłatności, czyli obowiązku zapłacenia za jakąś usługę.

Art. 97 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej nie zawiera również, w ocenie organu nadzoru, upoważnienia do regulowania zagadnień związanych z porozumieniem w sprawie ustalenia kosztów utrzymania za pobyt w ośrodku wsparcia, zawieranym pomiędzy gminą a podmiotem prowadzącym ośrodek wsparcia. Tym samym, postanowienia § 5 uchwały zostały podjęte z przekroczeniem delegacji, zawartej w ww. przepisie.

Organ nadzoru ma również zastrzeżenia do § 1 ust. 2 uchwały, bowiem rada nie została upoważniona na podstawie art. 97 ust. 5 ustawy do definiowania, ani tym bardziej do modyfikacji pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. Natomiast pojęcie "ośrodek wsparcia" zostało uregulowane przez ustawodawcę w art. 51 ustawy o pomocy społecznej.

W odpowiedzi na skargę, Gmina uznała jej zasadność.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej (§ 1). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej

(§ 2).

Zakres kontroli administracji publicznej sprawowanej przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (art. 3

§ 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), powoływanej dalej jako: p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Strona 1/2