Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Olsztyn w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie 1m2 pasa drogowego na terenie Miasta Olsztyn stwierdza nieważność Załącznika do zaskarżonej uchwały w części dotyczącej pkt II zdanie drugie i trzecie od słów: "Roczne stawki opłat obejmują pełny rok kalendarzowy" do słów: "umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na obiektach mostowych".
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Olsztyn-Południe na uchwałę Rady Miasta Olsztyn z dnia 27 października 2004 r. nr XXXV/442/04 w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie 1m2 pasa drogowego na terenie Miasta Olsztyn stwierdza nieważność Załącznika do zaskarżonej uchwały w części dotyczącej pkt II zdanie drugie i trzecie od słów: "Roczne stawki opłat obejmują pełny rok kalendarzowy" do słów: "umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na obiektach mostowych".

Uzasadnienie strona 1/3

Rada Miasta Olsztyna 27 października 2004 r. podjęła uchwałę Nr XXXV/442/04 w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie 1m² pasa drogowego na terenie Miasta Olsztyn. Uchwała ta została podjęta na podstawie art. 40 ust. 8 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity na dzień wydania aktu - Dz.U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zm., dalej jako: u.d.p.).

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy Olsztyn-Południe w Olsztynie, zaskarżając ją w części, tj. w zakresie punktu II zdanie 2 załącznika do uchwały. Prokurator podniósł zarzut istotnego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2019 r., poz. 506, dalej jako: u.s.g.) w związku z art. 40 ust. 8 i art. 40 ust. 5 u.d.p. poprzez ustalenie w punkcie II zdanie 2 załącznika do uchwały, że roczne stawki opłat obejmują pełny rok kalendarzowy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na obiektach mostowych i za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na obiektach mostowych. Stanowi to przekroczenie delegacji ustawowej wynikającej z art. 40 ust. 8 u.d.p. oraz modyfikację art. 40 ust. 5 u.d.p. w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały, które to przepisy nie przewidywały takiego sposobu ustalenia opłat. W świetle powyższych zarzutów, Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w zaskarżonej części. W uzasadnieniu podkreślono, że naczelną zasadą prawa administracyjnego jest zakaz domniemania kompetencji. W związku z tym normy upoważniające powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. W ocenie skarżącego zapis punktu II załącznika do zaskarżonej uchwały należy uznać za nieuprawnioną modyfikację normy rangi ustawowej, bowiem przepis ten został przyjęty wbrew jej literalnemu brzmieniu. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazano, że uchwalenie przez jednostkę samorządu terytorialnego innego niż przewidziany w ustawie, sposobu obliczania opłaty za zajęcie pasa drogowego należy uznać za istotne naruszenie prawa, gdyż w takiej sytuacji organ samorządu terytorialnego wykracza poza przyznane mu kompetencje.

W odpowiedzi na skargę Prezydent Olsztyna wniósł o jej oddalenie. Podniesiono, że określenie stawki opłaty powinno pozostać w uchwale, gdyż mieści się w zakresie przedmiotowym delegacji ustawowej przekazanej Radzie Miasta. Natomiast sposób obliczenia opłaty reguluje wprost ustawa i nie ma podstaw do uregulowania tej materii odmiennie przez organ stanowiący gminy. Tym samym zapis zdania drugiego punktu II załącznika do zaskarżonej uchwały, jako nieposiadający umocowania w ustawie, powinien zostać usunięty z treści uchwały.

Na rozprawie przed tut. Sądem w dniu 25 lutego 2020 r. Prokurator doprecyzowała wnioski zawarte w skardze wyjaśniając, że wnosi o stwierdzenie nieważności zdania drugiego i trzeciego punktu II załącznika do uchwały.

Strona 1/3