Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Irena Szczepkowska Protokolant Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz radcy prawnego M. W. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Decyzją z dnia "[...]" Prezydent Miasta orzekł o wymeldowaniu D.S. z pobytu stałego w lokalu przy ul. "[...]" w E. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006r., nr 139, poz. 993, ze zm.) - zwanej dalej: ustawą o ewidencji ludności.
W uzasadnieniu organ stwierdził, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż D.S. mieszkał w wynajmowanym przez jego matkę A.S. lokalu przy ul. "[...]" w E. Jednakże nie przebywa on w tym lokalu od 1 września 2006 r., tj. od czasu aresztowania i osadzenia w zakładzie karnym. W dniu 31 marca 2007 r. umowa najmu lokalu została wypowiedziana z powodu zaległości czynszowych, a w grudniu 2007 r. mieszkanie uległo spaleniu wraz z wszystkimi rzeczami, które się w nim znajdowały. Najemca lokalu - A.S. wyraziła zgodę na przyjęcie zaproponowanego jej w zamian innego lokalu i w dniu 27 maja 2009 r. zawarła na czas nieokreślony umowę najmu lokalu przy ul. "[...]" w E. Z treści skierowania A.S. do zawarcia umowy o najem lokalu mieszkalnego wynika, że do zajmowania lokalu przy ul. "[...]" w E. uprawniona jest A.S. - najemca lokalu oraz jej syn D. (pismo Wydziału Mienia Komunalnego i Spraw Mieszkaniowych Urzędu Miasta z dnia 26 maja 2009 r.). Natomiast lokal przy ul. "[...]" w E. został wskazany nowym lokatorom. W tej sytuacji, zdaniem organu, dalsze utrzymywanie zameldowania D.S. w tym lokalu stanowiłoby fikcję meldunkową, bowiem w wyniku pożaru jego dotychczasowe miejsce zameldowania przestało być miejscem pobytu stałego, a wszystkie rzeczy znajdujące się w tym lokalu uległy zniszczeniu. Poza tym D.S. nie ma możliwości powrotu do tego lokalu, gdyż po przeprowadzeniu kapitalnego remontu został on wskazany kolejnej osobie. Wyjaśniono, że stronie został przydzielony inny lokal mieszkalny, w którym będzie miała obowiązek zameldować się w momencie zamieszkania w nim po opuszczeniu zakładu karnego.
Od powyższej decyzji D.S. wniósł odwołanie domagając się jej uchylenia. Jego zdaniem, decyzja została wydana z rażącym naruszeniem przepisów ustawy o ewidencji ludności oraz w sprzeczności z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 kwietnia 2004 r., sygn. akt II SA/Ol 959/08.
Po rozpatrzeniu odwołania, Wojewoda decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]" utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Powołując się na treść art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji oraz ustalenia poczynione w sprawie przez organ I instancji, Wojewoda uznał, że zasadne było wydanie decyzji o wymeldowaniu D.S. z przedmiotowego lokalu. Zameldowanie w lokalu służy bowiem wyłącznie potwierdzeniu faktu pobytu w tym lokalu, a więc o zasadności zameldowania nie decyduje wola osoby, lecz faktyczne możliwości przebywania w nim. Jeżeli osoba utraci uprawnienie do zamieszkiwania w danym lokalu i zarazem nie ma realnych możliwości powrotu do tego lokalu, to zasadne jest uznanie, iż lokal ten przestał być miejscem jej pobytu stałego.
Zdaniem organu odwoławczego, opuszczenie przez D.S. miejsca zameldowania na pobyt stały należy uznać za trwałe. Od września 2006 r. nieprzerwanie odbywa on karę pozbawienia wolności, koniec odbywania kary przypada na 20 lutego 2013 r. I chociaż nie opuścił on lokalu przy ul. "[...]" w E. z własnej woli, tylko w wyniku aresztowania i osadzenia w zakładzie karnym, to okoliczność ta nie przesądza o zasadności dalszego utrzymywania zameldowania w tym lokalu. Strona nie ma już obiektywnych możliwości powrotu do tego lokalu. Poza tym D.S. nie był najemcą tego lokalu, tylko zamieszkiwał w nim wraz z najemcą, tj. swoją matką. W tej sytuacji decyzja matki o objęciu i zasiedleniu innego mieszkania wywołuje skutki również dla niego. D.S. nie może rościć żadnych praw do lokalu przy ul. "[...]" w E., gdyż zameldowanie nie rodzi żadnych uprawnień do przebywania w lokalu.