Dnia 18 września 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant Referent-stażysta Anna Zofia Głażewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2012 roku sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy oddala skargę.
W dniu 11 czerwca 2012 r. Rada Gminy K. podjęła, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005, Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), dalej powoływanej przy pomocy skrótu u.o.p.l., uchwałę Nr "[...]" w sprawie uchwalenia "Wieloletniego Programu Gospodarowania Mieszkaniowym Zasobem Gminy K. na lata 2012-2016".
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 11 lipca 2012 r. znak "[...]" Wojewoda stwierdził nieważność przedmiotowej uchwały, zarzucając, że rażąco narusza prawo. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2 pkt 4 u.o.p.l. - wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien być opracowany na co najmniej pięć kolejnych lat i obejmować w szczególności zasady polityki czynszowej i zawierać obligatoryjnie zapisy, dotyczące warunków obniżania czynszu. Czynniki obniżające lub podwyższające wartość użytkową lokalu, o których mowa w art. 7 ust.1 u.o.p.l. nie są zaś tożsame z warunkami obniżania czynszu, o których mowa art. 7 ust. 2 u.o.p.l. Tym samym, w wieloletnim programie gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy winny znaleźć się obligatoryjne zapisy, dotyczące warunków obniżania czynszu, niezależnie od czynników obniżających lub podwyższających wartość użytkową lokalu.
Rada Gminy K. w przedmiotowej uchwale nie ustaliła warunków obniżania czynszu, a zatem uchwała jest niezgodna z prawem.
Ponadto, w ocenie organu nadzoru, program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy K. na lata 2012-2016 nie zawiera prognozy dotyczącej wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach. Nie zawiera analizy potrzeb oraz planu remontów i modernizacji wynikającego ze stanu technicznego budynków i lokali z podziałem na kolejne lata oraz planowanej sprzedaży lokali w kolejnych latach. Program nie zawiera też, zdaniem Wojewody, niezbędnego zakresu zamian lokali związanych z remontami budynków i lokali oraz planowanej sprzedaży lokali, ani przewidywanych zmian w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach.
W skardze na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, Gmina K. zarzuciła naruszenie:
- art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez niezawiadomienie strony o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały,
- art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, poprzez przyjęcie przez organ nadzoru, że uchwała Rady Gminy K. z dnia 11 czerwca 2012 r. Nr "[...]" jest sprzeczna z prawem,
- art. 91 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, poprzez brak właściwego uzasadnienia faktycznego i prawnego wydanego rozstrzygnięcia nadzorczego.
Skarżąca zarzuciła w pierwszej kolejności, że Wojewoda nie zawiadomił strony o wszczęciu postępowania w sprawie, czym rażąco naruszył art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego. Wszczęcie postępowania nadzorczego następuje zawsze z urzędu i o tym fakcie organ nadzoru winien zawiadomić organ gminy. Celem takiego zawiadomienia jest przede wszystkim danie organowi jednostki samorządu terytorialnego możliwości udziału w tym postępowaniu, poprzez umożliwienie złożenia dodatkowych informacji i wyjaśnień. Zdaniem skarżącej, brak zawiadomienia o wszczęciu postępowania i nieprzeprowadzenie postępowania wyjaśniającego należy ocenić jako naruszenie przepisów mające istotny wpływ na wynik sprawy.