Dnia 17 stycznia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2019 roku sprawy za skargi P. K. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podziału województwa warmińsko-mazurskiego na obwody łowieckie I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej obwodu łowieckiego nr 117 obejmującego nieruchomość w miejscowości Wilkowo, gmina Milejewo, o numerze ewidencyjnym 298/2, objętej księgą wieczystą nr "[...]"; II. zasądza od Sejmiku Województwa na rzecz skarżącego P. K. kwotę 300 złotych (słownie: trzysta) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sejmik Województwa w dniu "[...]" na podstawie art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie województwa (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.) zwanej dalej: s.w. oraz art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066 ze zm.) dalej jako: pr.ł., podjęła uchwałę nr "[...]" w sprawie "Podziału województwa na obwody łowieckie".
W dniu 9 listopada 2018 r. P. K., po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 5 września 2018 r., zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie uchwałę Sejmiku Województwa z dnia "[..]", nr "[...]", w sprawie "Podziału województwa na obwody łowieckie". Wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały w części dotyczącej obwodu łowieckiego nr "[...]" obejmującego nieruchomość położoną w miejscowości "[...]", gmina "[...]" o numerze ewidencyjnym "[...]", dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr "[...]" i zasądzenie kosztów postępowania. Wyjaśnił, że skarżony akt wydany został na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie i utracił moc w dniu 22 stycznia 2016 r., w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 r., sygn. akt P 19/13, i w związku z powyższym pozostawanie w obrocie prawnym powyższej uchwały, mimo braku istnienia podstawy prawnej, oznacza istnienie stanu rażącego naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę, pełnomocnik Marszałka wniósł o oddalenie skargi. Przyznał, że art. 27 ust. 1 pr.ł. będący podstawą prawną podjęcia kwestionowanej uchwały, utracił moc na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 r. Niemniej jednak utrata mocy tego przepisu nastąpiła dopiero z dniem 22 stycznia 2016 r. Zatem w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały regulacja ta była normą obowiązującą. Natomiast zgodnie z utrwalonym stanowiskiem sądów administracyjnych istotą sądowej kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne jest ocena legalności zaskarżonych aktów i czynności według stanu prawnego i faktycznego sprawy z daty ich podjęcia. Pozwala to na przyjęcie stanowiska, iż uchwała będąca aktem prawa miejscowego, która w dacie jej podjęcia nie była dotknięta wadami powodującymi jej nieważność, nie może stać się nieważna z powodu późniejszej zmiany regulacji prawnych. Według stanu prawnego i faktycznego w dacie podjęcia kwestionowanej uchwały istniała podstawa prawna do jej przyjęcia w brzmieniu wydanym przez Sejmik Województwa, zaś podjęcie tej uchwały poprzedzone zostało uzyskaniem wymaganych opinii i uzgodnień. Nie można zatem uznać, iż uchwała ta stała się nieważna z powodu późniejszej zmiany stanu prawnego na skutek wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie o sygn. akt P 19/13.
Nadto wyjaśniono, że w aktualnie obowiązującym stanie prawnym brak jest podstawy prawnej do podejmowania uchwał w sprawie podziału na obwody łowieckie oraz zmiany ich granic przez Sejmik Województwa, gdyż utrata kompetencji do wyznaczania w drodze aktu prawa miejscowego danego obszaru oznacza, że organ utracił również kompetencję do uchylenia bądź zmiany uchwały wyznaczającej taki obszar. Zatem do czasu dokonania stosownej nowelizacji ustawy Prawo Łowieckie Sejmik Województwa nie jest uprawniony do dokonywania zmian w zaskarżonej uchwale, jak również do jej uchylenia.