Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary za zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym w zgłoszeniu SENT 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ uchyla postanowienie Szefa "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]"; 3/ zasądza od Dyrektora na rzecz skarżącej Spółki A kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z "[...]" r., nr "[...]", Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego, działając na podstawie art. 22 ust. 2 w zw. z art. 6 ust. 3 pkt 6, art. 26 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r. poz. 708 ze zm., dalej jako: "ustawa SENT") oraz § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie towarów, których przewóz jest objęty systemem monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r. poz. 1178), nałożył na spółkę A (dalej jako: "skarżąca", "spółka") karę pieniężną 5000 zł za niedokonanie przez przewoźnika uzupełnienia zgłoszenia przewozu towarów.
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że 4 października 2017 r. na byłym Drogowym Przejściu Granicznym funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej Urzędu Celno-Skarbowego przeprowadzili kontrolę środka przewozowego - ciągnik samochodowy SCANIA, na polskich numerach rejestracyjnych "[...]" wraz z naczepą MAGY AR na numerach rejestracyjnych "[...]". W toku kontroli kierujący ww. zestawem pojazdów przedstawił numer referencyjny "[...]". Po sprawdzeniu danych w systemie monitorowania drogowego przewozu towarów i porównaniu ich z danymi zawartymi w dokumentach przewozowych, stwierdzono nieprawidłowość polegającą na nieuzupełnieniu numeru licencji na wykonywanie transportu drogowego w zgłoszeniu SENT.
W odwołaniu od tej decyzji, skierowanego zgodnie z pouczeniem do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, skarżąca wniosła o odstąpienie od nałożenia kary wobec niezawinionego naruszenia przepisów ustawy SENT i znikomego stopnia szkodliwości. Argumentowała, że brak wskazania w zgłoszeniu numeru licencji nie wynikał z zamiaru naruszenia procedury zgłoszenia przewozu towarów, ale był efektem niejasności co do sposobu wypełniania formularza zgłoszeniowego. Podała, że pracownik wpisujący dane do zgłoszenia był przekonany, że skoro system przepuścił go bez wpisywania numeru licencji, to nie jest on w tym przypadku wymagany. Niewpisanie bowiem innych danych powodowało automatycznie blokowanie dalszych czynności. Podkreślono, że cytowana ustawa stanowiła nowe przepisy, których praktyka stosowania jeszcze się nie ustaliła.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej pismem z 22 marca 2018 r. zawiadomił skarżącą o możliwości zapoznania się z aktami sprawy. Następnie pięciokrotnie zawiadamiał spółkę o wyznaczeniu nowego terminu do załatwienia sprawy z powodu konieczności analizy stanu faktycznego i prawnego w kontekście okoliczności powołanych w odwołaniu, a także przeprowadzenia dodatkowych czynności wyjaśniających.
Pismem z 3 stycznia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej przekazał sprawę do rozpatrzenia według właściwości miejscowej Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej, wskazując na kształtującą się linię orzeczniczą wojewódzkich sądów administracyjnych uznającą właściwość organu odwoławczego w sprawach kar pieniężnych objętych ustawą SENT według siedziby kontrolowanego.
W dniu 15 stycznia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wystąpił do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej o rozstrzygnięcie sporu w zakresie właściwości miejscowej organu odwoławczego, powołując się na przeciwne stanowisko judykatury, stwierdzające, że do rozpatrzenia sprawy zobowiązany jest dyrektor izby administracji skarbowej właściwy ze względu na siedzibę organu I instancji.