Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A. Z. na Starostę Kluczborskiego w przedmiocie wymierzenia grzywny za bezczynność organu po wyroku uchylającym czynność w sprawie opłaty za kartę pojazdu 1) wymierza Staroście Kluczborskiemu grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych z tytułu bezczynności po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 września 2012 r., sygn. akt II SA/Op 203/12, 2) orzeka o istnieniu po stronie skarżącego A. Z. prawa do żądania od Starosty Kluczborskiego zwrotu części opłaty za kartę pojazdu dla samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], w wysokości 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych, 3) stwierdza, że bezczynność organu po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 września 2012 r., sygn. akt II SA/Op 203/12, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 4) zasądza od Starosty Kluczborskiego na rzecz skarżącego A. Z. kwotę 200 (dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu w trybie art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2003 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., skargę na bezczynność Starosty Kluczborskiego w związku z niewykonaniem wyroku tut. Sądu z dnia 25 września 2012 r., sygn. akt II SA/Op 203/12, żądając wymierzenia organowi grzywny.
W uzasadnieniu skargi wskazał, że powyższym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił czynność Starosty Kluczborskiego z dnia 1 lutego 2012 r., polegającą na odmowie zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu w kwocie 425 zł, stanowiącej część opłaty uiszczonej w kwocie 500 zł za kartę pojazdu, określił, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu w całości i zasądził od Starosty Kluczborskiego na rzecz skarżącego kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Dalej skarżący podniósł, że dwukrotnie, tj. w dniu 26 listopada 2012 r. i w dniu 18 stycznia 2013 r., wzywał organ o wykonanie wyroku i zapłacenie spornej kwoty 425 zł oraz kwoty 100 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w wyniku czego organ w dniu 21 stycznia 2013 r. przesłał na jego konto kwotę 100 zł oraz zawiadomił go w piśmie, że w ten sposób wyrok został wykonany. Skarżący wywiódł, że stanowisko organu w tej kwestii uważa za błędne, gdyż wprawdzie w sentencji wyroku ujęto jedynie zasądzenie kwoty 100 zł, to jednak uchylono też czynność polegającą na odmowie zwrotu nadpłaty, natomiast z uzasadnienia wyroku, będącego jego integralną częścią, a które jest bezwzględnie wiążące dla organu, wynika jednoznacznie, że organ powinien ponownie rozpoznać wniosek i zwrócić na jego rzecz kwotę 425 zł. W końcowej części skargi skarżący wniósł również o orzeczenie na podstawie art. 154 ust. 2 P.p.s.a. o istnieniu po jego stronie uprawnienia do żądania nadpłaty.
W odpowiedzi na skargę Starosta Kluczborski wniósł o jej oddalenie, wskazując w uzasadnieniu, że w związku z pismami skarżącego dokonano w dniu 21 stycznia 2013 r. przelewu kwoty 100 zł tytułem kosztów postępowania sądowego, gdyż jedynie taką kwotę zasądził sąd od organu na rzecz skarżącego. Organ stwierdził, że "wobec powyższego bezprzedmiotowe są zarzuty w zakresie bezczynności organu i niewykonanie wyroku".
Na rozprawie sądowej pełnomocnik organu podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na skargę i podkreślił, że w zakresie roszczenia przekraczającego kwotę 100 zł strona powinna wnieść skargę do sądu powszechnego, natomiast Starosta jest wówczas związany terminem przedawnienia z ustawy finansowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać trzeba, że zgodnie z przepisem art. 154 P.p.s.a., na który powołał się skarżący wnosząc skargę będącą przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie, w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny (§ 1). Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (§ 2).