Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie świadczenia z tytułu pracy przymusowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie na rzecz A. D. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], Nr [...], który utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] o odmowie uwzględnienia wniosku A. D. o wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego, przewidzianego przepisami ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.).
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, decyzją ostateczną z dnia 18 listopada 2004 r. odmówił A. D. przyznania świadczenia pieniężnego, przewidzianego przepisami ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez
III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.).
A. D. wnioskiem, który wpłynął do organu w dniu 27 czerwca 2008 r., wniosła o wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Do wniosku dołączyła opinię Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez
III Rzeszę, kopię dowodu osobistego, kopię Arbeitskarte, kopię ewidencji kwestionariuszy wraz z kwestionariuszem oraz dane o urodzeniu. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27 lipca 2008 r., w którym wnioskodawczyni twierdziła, że została deportowana i osadzona w obozie pracy przy kopalni [...].
Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie odmówił uwzględnienia wniosku A.D. wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego, przewidzianego przepisami ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). W uzasadnieniu podał, że po przeanalizowaniu treści złożonego wniosku niemożliwym było wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją, gdyż strona nie wskazała na istnienie jakiejkolwiek z przesłanek wymienionych w przepisie art. 145 § 1K.p.a.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca powołała się na przepis art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. i opisała szczegółowo przebieg deportacji ze wsi S. w regionie [..] do obozu strzeżonego w kopalni o nazwie [...]. oraz warunki pobytu w miejscu pracy przymusowej. W ocenie skarżącej jej wniosek powinien być w tych okolicznościach faktycznych rozpoznany nie na podstawie przepisu art. 2 ust. 2 ustawy, jak uczyniły to organy, ale na podstawie ust. 1 tego przepisu, który nie wymaga wykazania deportacji poza granice państwa Polskiego, a dotyczy osób takich jak skarżąca, pracujących w obozach pracy niewolniczej.