Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant St. inspektor sądowy - Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2017 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 13 lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Nyskiego z dnia 10 listopada 2016 r., nr [...].
Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez B. K. jest decyzja Wojewody Opolskiego z dnia 13 lutego 2017 r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty Nyskiego z dnia 10 listopada 2016 r., nr [...], odmawiającą uznania skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 1 lipca 2016 r.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 1 lipca 2016 r. skarżący zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy (PUP) w [...] w celu dokonania rejestracji jako osoba bezrobotna, przedkładając świadectwo pracy potwierdzające zatrudnienie w okresie od 15 września 2015 r. do 30 czerwca 2016 r. w Spółdzielni Mieszkaniowej przy [...] w [...], zwanej dalej także Spółdzielnią. W dniu rejestracji złożył również oświadczenie, iż od roku 2011 pełni społecznie funkcję członka zarządu tej Spółdzielni.
Decyzja Starosty Nyskiego z dnia 22 lipca 2016 r. orzekająca o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną w wyniku rozpoznania odwołania skarżącego została uchylona decyzją Wojewody Opolskiego z dnia 22 września 2016 r., a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Starosta Nyski decyzją z dnia 10 listopada 2016 r., nr [...], ponownie orzekł o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną od 1 lipca 2016 r. W uzasadnieniu organ argumentował, powołując się na przepis art. 52 i art. 48 ustawy Prawo Spółdzielcze oraz dokumenty wewnątrzspółdzielcze, tj. Regulamin Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej przy [...] [...], Statut ww. Spółdzielni, iż skarżący w związku z ciążącymi na nim obowiązkami, jakie wynikają z pełnienia funkcji członka zarządu Spółdzielni nie spełnia warunków określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, ze zm.). Obowiązki wynikające z pełnionej funkcji uniemożliwiają uznanie go za osobę zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia.
Z treścią powyższej decyzji nie zgodził się skarżący wnosząc odwołanie. Domagał się w nim uwzględnienia, że funkcję członka zarządu Spółdzielni pełni społecznie, a obowiązki z tym związane nie stanowiły przeszkody w zatrudnieniu i wykonywaniu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Wyjaśniał, że od chwili powstania [...] Spółdzielni, zarówno jej zarząd oraz rada nadzorcza pracują społecznie i dlatego "taka mała Spółdzielnia funkcjonuje." Skarżący uznał, że organ pierwszej instancji błędnie ocenił jego sytuację. Podkreślił, że jedyną osobą zatrudnioną na stałe jest główny księgowy, na którym ciąży większość obowiązków prowadzenia działalności nie tylko finansowej Spółdzielni. Dodał, że w okresie zimowym Spółdzielnia zatrudnia dwóch palaczy centralnego ogrzewania.
Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lutego 2017 r. Wojewoda Opolski utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu Wojewoda przedstawił przebieg postępowania administracyjnego, przywołał brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy i stwierdził, że uwzględniając zakres obowiązków członka zarządu spółdzielni mieszkaniowej określony w Regulaminie Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej przy [...] w [...] z dnia 30 maja 1986 r. i z dnia 18 kwietnia 2014 r. brak jest możliwości uznania, że po stronie odwołującego istnieje pełna gotowość do pracy. Dodatkowo organ odwoławczy przytoczył brzmienie przepisu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2016 r. poz. 21, z późn. zm.) oraz wyrok WSA w Gliwicach o sygn. akt IV SA/GI 907/07 i wyroki NSA z dnia 5 lutego 2002 r., sygn. akt II SA 2902/01, i z dnia 18 listopada 201 r., sygn. akt I OSK 1008/10. B. K. nie godząc się z zapadłą decyzją zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 80 K.p.a. poprzez stwierdzenie, że skarżący nie jest osobą dyspozycyjną w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., a to w wyniku pobieżnej i nierzetelnej oceny materiału dowodowego, podczas gdy z okoliczności sprawy, a także wcześniejszych decyzji Starosty Nyskiego - wydanych w tych samych okolicznościach - wynika, że skarżący spełnia warunki do uznania go za osobę dyspozycyjną; art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż przepis ten wymaga, by osoba bezrobotna nie podejmowała się jakichkolwiek działań dodatkowych, gdyż takie z założenia powoduje, że nie jest ona zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub danej służbie. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji; dopuszczenie dowodu z decyzji i akt Powiatowego Urzędu Pracy w [...] w celu potwierdzenia jego dyspozycyjności oraz zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący dowodził, że w jego ocenie, organy obu instancji nie dokonały wszechstronnego wyjaśnienia sprawy i oparły się jedynie na dokumentach, jak to określił "spółki". Akcentował, że nie miał świadomości co do możliwości złożenia wniosku o przesłuchanie, które pozwoliłoby na ustalenie rzeczywistego obciążenia zadaniami, jako społecznego członka zarządu Spółdzielni. Dodał, że z orzecznictwa sądów administracyjnych nie wynika, aby dodatkowe zajęcia automatycznie "skreślały" osobę, która je wykonuje jako osobę gotową do podjęcia zatrudnienia.