Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant Referent stażysta Dorota Ziółecka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A. H. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 21 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę.
Decyzją z dnia 2 grudnia 2013 r., nr [...], Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w Opolu, działając na podstawie art. 92 a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 z późn. zm.), zwanej dalej u.t.d., nałożył na A. H., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą: [...] ul. [...] w [...], karę pieniężną w wysokości 6 500 zł. W obszernym uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że kara ta została nałożona z tytułu naruszenia przepisów u.t.d., w zakresie następującego, ustalonego stanu faktycznego, tj. skrócenie dziennego czasu odpoczynku (1); przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy (2); przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu (3); skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku (4); przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni (5); naruszenie obowiązku wczytywania danych z urządzenia rejestrującego (6). Powyższe ustalono podczas kontroli pojazdu marki [...] o nr rej. [...] z naczepą o nr rej. [...], kierowanym przez J. P. Kontrola miała miejsce w dniu 8 listopada 2013 r., z której sporządzono niekwestionowany protokół kontroli nr [...]. W dniu kontroli, pojazdem tym wykonywany był przewóz drogowy rzeczy z Niemiec do Polski. Kierowca okazał dokument związany z przewożonym towarem, jak również przedłożył do kontroli m.in. kartę kierowcy z tachografu cyfrowego. W toku tej samej kontroli pobrano także dane z pamięci tachografu cyfrowego kontrowanego pojazdu. Przed wydaniem rozstrzygnięcia, strona skorzystała z prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, składając wyjaśnienie w przedmiocie powyższych naruszeń.
Od decyzji tej odwołanie złożył A. H. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że naruszenia wskazane w decyzji nie miały miejsca, bowiem spowodowane były wadliwą rejestracją tachografu zainstalowanego w pojeździe. Podał, że odczytu z tachografu i karty kierowcy dokonuje firma zewnętrzna i za miesiąc październik uczyniła to w pierwszym tygodniu listopada. Wyjaśnił, iż po dostarczeniu odczytu dostrzegł błąd, ale pojazd był w trasie, stąd "nie mógł zareagować", bowiem sporna kontrola "nastąpiła w drodze powrotnej właśnie z tej trasy." Ponadto wskazał, iż kolejne odczyty z karty kierowcy już nie wskazywały błędów i dlatego też, nie dokonano naprawy tachografu. Na poparcie powyższych twierdzeń, do odwołania załączył: wydruk z Viatoll; zdjęcia z monitoringu od firmy [...]; dokument CMR. Dodał, że pojazd kontrolowany został zakupiony w lipcu 2013 r. i z tachografem cyfrowym ma do czynienia po raz pierwszy. Uznał wysokość kary nałożonej decyzją za dolegliwą, która może doprowadzić do bankructwa jego firmy i wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności.
Po rozpatrzeniu odwołania, Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia 21 lutego 2014 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ odwoławczy zrelacjonował przebieg dotychczasowego postępowania administracyjnego w sprawie, a następnie przywołał i omówił regulacje prawne mające zastosowanie w niniejszej sprawie. Organ wskazał, iż podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 do 10 000 zł za każde naruszenie (art. 92a ust. 1 u.t.d.), przy czym - suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć 10 000 zł (ust. 2 art. 92a). Z kolei, według art. 92a ust. 6 u.t.d., wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1 tego przepisu oraz wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do omawianej ustawy.