Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Lubsza z dnia 23 kwietnia 2009 r., nr XXXIV/231/2009 w przedmiocie upoważnienia kierownika ośrodka pomocy społecznej do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.
W dniu 23 kwietnia 2009 r. Rada Gminy Lubsza podjęła na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7) uchwałę Nr XXXIV/231/2009 w sprawie powierzenia Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w Lubszy kompetencji do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych. W § 1 uchwały Rada postanowiła o powierzeniu kompetencji w powyższym zakresie Kierownikowi OPS w Lubszy, w § 2 zleciła wykonanie uchwały Wójtowi Gminy Lubsza, natomiast w § 3 zdecydowała, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Na powyższą uchwałę Wojewoda Opolski złożył skargę, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności z powodu istotnego naruszenia prawa, tj. art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym. Zarzucił, że wskazany w uchwale art. 31 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie może stanowić podstawy prawnej podjętego aktu, bowiem nie porusza problematyki stanowiącej przedmiot uchwały i nie kreuje żadnej kompetencji rady gminy. Z kolei art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym dotyczy powierzenia kompetencji tylko w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, przez które należy rozumieć, z uwagi na kontekst całego przepisu, sprawy rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnej. Z powołaniem się na poglądy doktryny i orzecznictwa sądowego skarżący organ wywodził, że większość czynności podejmowanych przez organ wykonawczy na podstawie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie stanowi form władczego działania, nie rozstrzyga bowiem o prawach lub obowiązkach imiennie oznaczonego adresata, a ma jedynie charakter informacyjny, wnioskodawczy. W konsekwencji, czynności takie nie mieszczą się w pojęciu "indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej", stąd też - w oparciu o omawianą podstawę prawną - nie jest dopuszczalne podjęcie skarżonej uchwały. W ocenie Wojewody Opolskiego, istotnym jest również fakt, że ani ustawa o samorządzie gminnym, ani ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, nie daje podstaw do przekazania kierownikowi ośrodka pomocy społecznej kompetencji do załatwiania innych spraw niż wymienione w art. 4 ust. 3 i art. 12 ust. 2 ostatnio wymienionej ustawy. Poza tym, przekazanie kompetencji w tym zakresie należy do właściwych organów, którymi nie są rady gmin. Kolejny zarzut strony skarżącej dotyczył bliżej nieokreślonego charakteru omawianej uchwały, bowiem Rada nie sprecyzowała jakiego rodzaju działania przekazała kierownikowi ośrodka pomocy społecznej. Wnioskować zatem należy, że chodzi o wszystkie czynności podejmowane wobec dłużników alimentacyjnych, które zostały przewidziane w ustawie o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, w tym także wymienione w art. 4 ust. 3 tej ustawy, przez co doszło do naruszenia kompetencji przyznanej ustawowo wójtowi. Wojewoda Opolski podkreślił, że uchwały podejmowane przez organy samorządowe muszą zawierać sformułowania jasne, wyczerpujące, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego, tym bardziej gdy wydana uchwała - tak jak w niniejszym przypadku - stanowi akt prawa miejscowego. Ponadto, uchwała taka winna być, zgodnie z art. 42 ustawy o samorządzie gminnym, ogłoszona na zasadach i w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449), z przepisów której wynika, że warunkiem wejścia w życie aktu prawa miejscowego jest jego ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Tymczasem, w § 3 uchwały zawarto zapis, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia. Brak jest natomiast unormowań odnośnie publikacji aktu.