Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Krupiński - spr. Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Bogusz sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant : st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2009 roku sprawy ze skargi A. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie świadczenia z tytułu pracy przymusowej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, działając na podstawie przepisu art. 149 § 3 w związku z art. 145 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej A. D. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 18 listopada 2004 r., nr [...] w sprawie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego, przewidzianego przepisami ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395 ze zm.), zwanej w dalszej części uzasadnienia "ustawą". W uzasadnieniu podniósł, że strona nie wykazała, że zaistniała jedna z enumeratywnie wymienionych w art. 145 § 1 K.p.a. przesłanek wznowieniowych.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca powołała się na przepis art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. i opisała szczegółowo przebieg deportacji ze wsi S. w regionie lwowskim do obozu strzeżonego w kopalni o nazwie "Kattowitz - Sud" oraz warunki pobytu w miejscu pracy przymusowej. W ocenie skarżącej jej wniosek winien być w tych okolicznościach faktycznych rozpoznany nie na podstawie przepisu art. 2 ust. 2 ustawy, jak uczyniły to organy, ale na podstawie ust. 1 tego przepisu, który nie wymaga wykazania deportacji poza granice państwa Polskiego a dotyczy osób takich jak skarżąca, pracujących w obozach pracy niewolniczej. Wskazała także na aspekt humanitarny złożonego wniosku.
Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie utrzymał w mocy swoje uprzednie rozstrzygnięcie i podniósł w uzasadnieniu, że strona nie przedstawiła nowych dowodów, uzasadniających wznowienie postępowania w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu A. D. domagała się przeprowadzenia postępowania dowodowego w celu ustalenia stanu faktycznego i prawnego sprawy oraz uchylenia decyzji organu administracyjnego. W uzasadnieniu zarzuciła, iż organ skoncentrował się na uwarunkowaniach formalnych, unikając merytorycznego rozpoznania wniosku oraz nie dostrzegając, że błędem było zastosowanie w stosunku do skarżącej przepisu art. 2 ust. 2 ustawy zamiast przepisu art. 2 ust. 1. Stanowi to zdaniem skarżącej czynność rażąco sprzeczną z ustawą w rozumieniu art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego. Dodatkowo w piśmie procesowym z dnia 12 marca 2009 r. przedstawiła okoliczności związane z wywiezieniem jej do pracy przymusowej oraz warunki tej pracy, podkreślając, że organ wadliwie zakwalifikował pobyt w obozie strzeżonym jako zwykłą deportację, czym dopuścił się rażącego naruszenia art. 2 ust. 1 ustawy, natomiast w piśmie procesowym z dnia 14 kwietnia 2009 r. złożyła wniosek o przesłuchanie świadka - Przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Weryfikacyjnej Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę Zarząd Wojewódzki w Opolu - E. M.