Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi D. M. i G. M. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 8 maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu dotyczącego danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty Oleskiego z dnia 18 lutego 2013 r., nr [...] oraz stwierdza nieważność postanowienia Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 24 maja 2013 r, nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz D. M. i G. M. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Przedmiotem zaskarżenia do Sądu jest decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 8 maja 2013 r., nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty Oleskiego z dnia 18 lutego 2013 r., nr [...] orzekającą o odrzuceniu zarzutu G. i D. M. w sprawie nieprawidłowego oznaczenia rodzaju użytku gruntowego ujawnionego w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu ewidencyjnego [...], stanowiącego tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem-B.
Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
W dniu 6 września 2012 r. D. M. wniósł zarzut do danych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym, sporządzonym w ramach przeprowadzanej przez Starostę Oleskiego modernizacji operatu ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej [...], w zakresie zmiany dotychczasowego użytku gruntowego w działce nr Z. k.m. [...], a przed modernizacją nr X. k.m. [...].
Starosta Oleski, rozpatrując zasadność zarzutów, wydał w dniu 29 października 2012 r. decyzję nr [...], w której orzekł o odrzuceniu wniesionych przez stronę zarzutów, uznając je za nieuzasadnione.
D. M. reprezentowany przez G. M. złożył odwołanie od ww. decyzji Starosty Oleskiego, zarzucając organowi naruszenie art. 8 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz § 67 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. W wyniku rozpatrzenia ww. odwołania, Opolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wydał w dniu 17 grudnia 2012 r. decyzję nr [...], na mocy której uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji z powodu nieprawidłowego ustalenia stron przedmiotowego postępowania. Organ odwoławczy stwierdził, że Starosta pominął jako stronę postępowania współwłaścicielkę działki nr Z. - G. M..
Starosta Oleski, działając na podstawie art. 24a pkt 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. nr 193, poz.1287 - zwaną dalej ustawą), po rozpatrzeniu zarzutu D. M., decyzją z dnia 18 lutego 2013 r., nr [...], odrzucił zarzut dotyczący nieprawidłowego oznaczenia rodzaju użytku gruntowego, ujawnionego w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu ewidencyjnego [...], stanowiącego tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem-B.
W uzasadnieniu decyzji zrelacjonował przebieg postępowania, wskazując, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w dniu 28 września 2012 r. w obecności współwłaścicielki przedmiotowej nieruchomości G. M. stwierdzono, że działka położona w obrębie ewidencyjnym [...], oznaczona numerem Z. nie jest wykorzystywana na cele związane z produkcją rolną. Przeważająca jej część porośnięta jest trawą. Północna część działki granicząca z działką Y. zagospodarowana jest skalniakiem urządzonym na skarpie. W południowej części działki w części graniczącej z działką nr Q. wzdłuż ogrodzenia posadzone są krzewy ozdobne, a na części graniczącej z działką nr V. posadzone są drzewa owocowe. Wskazał na brak w terenie wyraźnego śladu przebiegu granicy pomiędzy działką nr Z., a działką nr Y., na której usytuowane są budynki mieszkalne. Organ podał, że prawidłowo grunt ten został zaliczony do terenów mieszkaniowych, oznaczonych symbolem B. Zgodnie bowiem z załącznikiem nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454 - zwanego dalej rozporządzeniem), do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty, niewykorzystywane do produkcji rolniczej i leśnej, zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.), a także ogródki przydomowe. Zauważył, że wbrew twierdzeniu strony nieruchomość nie stanowi gruntów rolnych zabudowanych. Poza tym organ podał, że z materiałem dowodowym strony zapoznały się w dniu 29 stycznia 2013 r., zgłaszając zarzuty, stąd pismem z dnia 1 lutego 2013 r. udzielił stronie odpowiedzi informując, że w operacie ewidencji gruntów i budynków odnotowuje się faktyczny sposób korzystania z nieruchomości, a nie wynikający z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zaś uwagi dotyczące odmowy warunków zabudowy nie pozostają w ścisłym związku z określeniem funkcji użytku gruntowego przypisanego przedmiotowej działce. Określenie warunków zabudowy następuje bowiem w trybie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i organ ustalający warunki zabudowy kieruje się przesłankami zmierzającymi do utrzymania ładu przestrzennego, a decyzja nie ingeruje w aktualny sposób zagospodarowania nieruchomości. Zwrócił również uwagę, że w powołanym akcie notarialnym Rep A [...] z dnia 27 marca 2009 r. nie ma mowy wprost, że nabywana przez strony postępowania nieruchomość stanowi użytek rolny, tak jak sugerują D. i G. M.. Organ wskazał, że pomimo braku udziału D. M. w przeprowadzonych oględzinach, to został on poinformowany zawiadomieniem z dnia 21 września 2012 r. o tym fakcie. W czynnościach tych natomiast brała udział jego żona G. M., współwłaścicielka przedmiotowej nieruchomości. Organ podkreślił, że analizując kwestię prawidłowego oznaczenia użytku gruntowego wziął również pod uwagę zagospodarowanie działki, w tym istniejące na nieruchomości przejścia, jak również umocnione skarpy znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości w granicach ogrodzenia trwałego.