Sprawa ze skargi Wojewody Opolskiego na zarządzenie Burmistrza Lewina Brzeskiego w przedmiocie opłat za obiekty użyteczności publicznej gminy
Tezy

Przepis art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./ wprowadza możliwość ustalenia opłat m.in. za korzystanie z obiektów użyteczności publicznej, które wcześniej musiały być utworzone i wyposażone przez jednostkę samorządu terytorialnego. W przypadku braku ich fizycznego wyodrębnienia i zorganizowania w prawnie dopuszczalnej formie /np. w formie kąpieliska/ nie ma podstaw do przyjęcia, że mamy do czynienia z obiektem użyteczności publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Protokolant: sekr. sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na zarządzenie Burmistrza Lewina Brzeskiego z dnia 28 maja 2004 r., nr 685/2004 w przedmiocie opłat za obiekty użyteczności publicznej gminy 1) stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia, 2) określa, że zaskarżone zarządzenie nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasadza od Burmistrza Lewina Brzeskiego na rzecz Wojewody Opolskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sadowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Zarządzeniem nr 685/2004 z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie opłat za korzystanie z gminnych terenów rekreacyjnych w miejscowościach Lewin Brzeski, Nowa Wieś Mała, Kantorowice, i Ptakowice, Burmistrz Lewina Brzeskiego, działając na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591), wprowadził opłaty dobowe dla osób biwakujących na gminnych terenach rekreacyjnych oraz ustalił opłaty za parkowanie samochodu, motocykla, motoroweru i przyczepy kempingowej (§ 1). W § 3 zarządzenia określono, że osoba egzekwująca opłaty zatrudniona będzie na podstawie umowy zlecenia i otrzyma wynagrodzenie w wysokości 50 % pobranych osobiście należności. Wykonanie zarządzenia powierzono Kierownikowi Wydziału Gospodarki Komunalnej, Ochrony Środowiska i Rolnictwa.

O stwierdzenie nieważności powyższego zarządzenia wniósł Wojewoda Opolski, który ustalił, że uchwałą nr VII/55/2003 z dnia 27 czerwca 2003 r. Rada Miejska w Lewinie Brzeskim upoważniła Burmistrza do ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, do czego była uprawniona na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r., Nr 9, poz. 43 z późn. zm.).

Wojewoda Opolski zarzucił, że zarządzenie zostało wydane z naruszeniem uchwały Rady Miejskiej a w konsekwencji z naruszeniem art. 4 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej. Nie wskazano jednoznacznie terenów, na których wprowadzono opłaty, wątpliwy zatem jest zakres podmiotowy i przedmiotowy zaskarżonego aktu. Z wyjaśnień Burmistrza wynika, że obowiązkiem ponoszenia opłaty zostały objęte tereny gminne wzdłuż linii brzegowej zbiorników pożwirowych w wymienionych zarządzeniem miejscowościach, które to tereny w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowym planie zagospodarowania miasta Lewin Brzeski, określono jako rekreacyjne. Powyższe tereny nie są zabudowane, nie wyposażono ich w żadne urządzenia, a jedynie ustawiono na nich kontenery na śmieci. Z faktu porządkowania i oczyszczania nieruchomości gminnych Burmistrz wywiódł upoważnienie do nałożenia przedmiotowych opłat. Zdaniem Wojewody z tym stanowiskiem nie można się zgodzić, gdyż tereny, o których mowa w zarządzeniu, nie stanowią obiektów użyteczności publicznej, które w myśl ustawy o gospodarce komunalnej oraz ustawy o samorządzie gminnym należy rozumieć jako budynek, bądź też coś co powstało w sposób sztuczny, zostało zorganizowane jako zespół rzeczy i urządzeń, a ponadto służy użytkowi publicznemu. Zbiorniki wodne pożwirowe nie zostały wyznaczone jako kąpieliska, natomiast grunty wokół nich nie mają charakteru obiektu hotelarskiego. Nadto skarżący podniósł, że w jego ocenie, wprowadzone opłaty mają charakter daniny publicznej, bowiem obowiązkowi ich ponoszenia nie towarzyszy ze strony gminy ekwiwalentne świadczenie. Z całą pewnością za takie świadczenie nie można uznać porządkowania terenów rekreacyjnych. Podkreślono, że podatki (daniny publiczne) mogą być wprowadzane jedynie ustawą. Dodatkowo Wojewoda Opolski przypomniał, że ustalenie opłat parkingowych należy do kompetencji organu stanowiącego gminy, zatem zarządzenie narusza art. 13 b ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 71, poz. 838 z późn. zm.).

Strona 1/3