Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Strzelce Opolskie w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Teresa Cisyk Protokolant St. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 października 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Gminy Strzelce Opolskie z dnia 19 lutego 2014 r., Nr XLIV/339/2014 w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2) określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Gminy Strzelce Opolskie na rzecz Wojewody Opolskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Rada Miejska w Strzelcach Opolskich podjęła w dniu 19 lutego 2014 r. uchwałę Nr XLIV/339/2014 w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Strzelce Opolskie w 2014 roku, zwaną dalej "uchwałą" lub "Programem", w brzmieniu określonym w załączniku do uchwały (§ 1). W § 2 wykonanie uchwały powierzono Wójtowi Gminy, natomiast w § 3 zawarto zapis, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Jako podstawę prawną swego działania Rada wskazała art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 - zwanej dalej "ustawą")

W treści § 1 załącznika do uchwały organ zamieścił słowniczek, określając w pkt 4 i 5 pojęcia "firmy" oraz "schroniska", przez co należy rozumieć odpowiednio G. B., prowadzącą [...] z siedzibą w [...], z którą Gmina zawarła umowę na wyłapywanie bezdomnych zwierząt z jej terenu oraz schronisko [...] w [...], z którym firma [...] ma podpisaną umowę. W § 3 załącznika wskazano cel programu, którym jest opieka nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobieganie bezdomności zwierząt na terenie gminy, a także określono zadania realizowane w ramach Programu. W § 4-11 załącznika postanowiono m.in., że realizacja założonych celów polegać będzie na: zapewnieniu bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt poprzez przewiezienie odłowionych zwierząt do schroniska (§ 4); wykonywaniu zabiegów sterylizacji i kastracji wolno żyjących kotów w celu kontroli ich populacji, przez lekarza weterynarii, z którym Gmina ma podpisaną umowę (§ 5 ust. 2); odławianiu bezdomnych zwierząt przez Firmę, po każdorazowym telefonicznym zgłoszeniu przez pracownika Urzędu (§ 6); poszukiwaniu właścicieli dla bezdomnych zwierząt (§ 8); usypianiu ślepych miotów przez lekarza weterynarii z którym Gmina ma podpisaną umowę (§ 9); zapewnieniu miejsca dla zwierząt gospodarskich przez Stowarzyszenie [...] w [...] (§ 10); zapewnieniu opieki weterynaryjnej, w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, przez lekarza weterynarii, z którym Gmina ma podpisaną umowę (§ 11). W § 12 załącznika zapisano, że na realizację Programu organ przeznaczył środki finansowe w kwocie 79.200 zł, które będą wydatkowane poprzez zlecanie świadczeń usług i dostaw zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych.

Na powyższą uchwałę Wojewoda Opolski, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę, opartą o przepis art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa, a także zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu skargi Wojewoda wskazał, że Rada Miejska w Strzelcach Opolskich podjęła przedmiotową uchwałę na podstawie art. 11a ustawy i stwierdził, że z uwagi na charakter norm zawartych w uchwale podejmowanej na podstawie tego przepisu jest ona aktem prawa miejscowego. Zdaniem skarżącego, uchwała ta jest aktem planowania, jednak ma również charakter wykonawczy do ustawy o ochronie zwierząt. Program, obok norm indywidualno-konkretnych, ze wskazaniem podmiotu (oznaczonego nazwą i adresem schroniska i gospodarstwa rolnego) wykonującego wskazane w zadania, zawiera normy stanowiące podstawę wykonywania tych zadań, np. obowiązek dokarmiania, odławiania zwierząt, ich sterylizację albo kastrację oraz usypianie ślepych miotów. Ponadto, normy zawarte w Programie są adresowane do podmiotów nie objętych strukturą organizacyjną gminy - schronisk lub gospodarstw rolnych prowadzonych przez podmioty indywidualne, tj. osoby fizyczne lub osoby prawne. Program ma też znaczenie informacyjne dla mieszkańców, którzy w ten sposób mogą dowiedzieć się kto na terenie gminy prowadzi schronisko, gospodarstwo rolne lub jest zobowiązany do całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, a więc wykonuje zadania własne gminy wynikające z ustawy o ochronie zwierząt. W tym zakresie Wojewoda podzielił stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 13 marca 2013 r., sygn. akt II OSK 37/13, a nadto przywołał poglądy prezentowane w literaturze. Stosownie do tego zarzucił, że zaskarżona uchwała, jako akt prawa miejscowego, powinna zostać opublikowana zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r., nr 197, poz. 1172, z późn. zm.), wedle którego akty normatywne zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane w dziennikach urzędowych, wchodzą w życie po upływie czternastu dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że dany akt normatywny określi termin dłuższy. Zdaniem Wojewody, należało uznać, że Rada niewłaściwie zakwalifikowała przedmiotową uchwałę do aktów prawa wewnętrznego. W konsekwencji, brak publikacji powoduje, że akt normatywny nie został prawidłowo wprowadzony w życie i nie może skutecznie obowiązywać na terenie gminy, a ta wadliwość stanowi istotne naruszenie prawa i skutkuje koniecznością stwierdzenia nieważności uchwały. Ponadto, powołując się na wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 774/13, Wojewoda wskazał, że kolejnym naruszeniem prawa w kwestionowanej uchwale było niewłaściwe wypełnienie dyspozycji art. 11a ust. 2 pkt 6 i 8 ustawy, poprzez niewskazanie w § 5 ust. 2 oraz w § 11 załącznika do uchwały konkretnego podmiotu (lekarza weterynarii) uprawnionego do sterylizacji i kastracji wolno żyjących kotów oraz zobowiązanego do zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt.

Strona 1/6