Sprawa ze skargi na decyzję Opolskiego Kuratora Oświaty w Opolu w przedmiocie indywidualnego nauczania
Uzasadnienie strona 6/6

Podkreślić w tym miejscu należy, że przepis § 17 ust. 2 rozporządzenia przewiduje możliwość rozpatrzenia odwołania przez zespół orzekający, ale tylko wtedy, jeżeli zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, w innym bowiem przypadku, zespół jest obowiązany przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy kuratorowi oświaty (§ 17 ust. 4). Przepis § 17 ust. 2 rozporządzenia, nie daje przyzwolenia zespołowi orzekającemu do rozpatrywania każdego odwołania wniesionego przez wnioskodawcę, lecz tylko takiego, które zostało wniesione skutecznie przez uprawniony podmiot tj. wnioskodawcę, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia i o ile po wstępnej jego ocenie zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie. Wydanie orzeczenia w ramach samokontroli przez zespół, który nie uchylił zaskarżonego orzeczenia i nie wydał nowego (zmienionego), należy uznać za działanie organu wbrew przesłankom przepisu § 17 rozporządzenia. W takiej sytuacji, zespół działa z rażącym naruszeniem prawa i wbrew przepisom § 17 ust. 2 i ust. 4, gdyż przejmuje także uprawnienia organu odwoławczego.

W niniejszej sprawie, kurator oświaty rozpatrując odwołanie od orzeczenia zespołu z dnia [...], utrzymał je w mocy, a zatem utrzymał w mocy orzeczenie wydane z rażącym naruszeniem prawa. Organ odwoławczy, nie dokonał wnikliwej oceny prawidłowości orzeczenia organu pierwszej instancji, które narusza prawo, bowiem postępowanie "samokontrole" przed zespołem, w wyniku którego zostało wydane zaskarżone orzeczenie nie powinno się toczyć, skoro - jak wykazano wyżej - zespół nie uznał w całości odwołania za uzasadnione. Brak jest bowiem w przepisach omawianej ustawy i rozporządzenia podstaw dla zespołu orzekającego, do ponownego rozpatrzenia sprawy w przypadku, gdy zespół orzekający uznaje odwołanie za nieuzasadnione. Stąd decyzja kuratora oświaty, utrzymująca w mocy orzeczenie dotknięte kwalifikowaną wadą prawną, jest także decyzją nieważną.

Reasumując stwierdzić trzeba, że skoro zespół rozpoznając odwołanie wnioskodawcy z dnia 9 czerwca 2009 r. nie uchylił i nie orzekł w sprawie, na zasadzie § 17 ust. 2 rozporządzenia, to tym samym spowodował, że zaskarżone orzeczenie poprzedzające decyzję ostateczną jest dotknięte wadą nieważności z przyczyn rażącego naruszenia prawa - art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Kurator oświaty przemilczał okoliczność, że rozpatruje odwołanie od kolejnego orzeczenia - wydanego w wyniku rozpoznania odwołania od pierwotnego orzeczenia - co znajduje potwierdzenie w treści zaskarżonego orzeczenia, stąd utrzymując je w mocy, również naruszył prawo (por. wyrok NSA z 13 czerwca 2008 r., II OSK 387/07, LEX nr 486051).

Zaskarżenie zatem do Sądu decyzji kuratora oświaty stworzyło prawną możliwość eliminacji z obrotu prawnego tej decyzji dotkniętej ciężką wadliwością oraz poprzedzającego ją orzeczenia, które zostało podjęte z obrazą prawa procesowego zawartego w rozporządzeniu i naruszającego zasadę dwuinstancyjności w załatwianiu sprawy administracyjnej dot. indywidualnego nauczania. Sąd uwzględniając skargę na decyzję wydaną w postępowaniu odwoławczym jest uprawniony wydać orzeczenie przewidziane w art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a. nie tylko w stosunku do zaskarżonej decyzji, ale także, na zasadzie art. 135 P.p.s.a., objąć orzekaniem rozstrzygnięcie (orzeczenie) organu pierwszej instancji, bowiem postępowanie odwoławcze i pierwszoinstancyjne w zwykłym toku instancji dotyczą tej samej sprawy administracyjnej, określonej w przepisach prawa materialnego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy z wniosku skarżącego, organ uwzględni powyższe rozważania Sądu, zwracając uwagę, że pozostaje w mocy orzeczenie pierwotne zespołu orzekającego i wniesione od niego odwołanie.

W tym stanie rzeczy, Sąd odstąpił od badania zasadności podniesionych w skardze zarzutów i na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 i art. 135 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji. Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku ma podstawę w art. 152 P.p.s.a. Orzeczenie o kosztach w pkt 3 wyroku uzasadnia przepis art. 200 P.p.s.a., stanowiący, że zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu w razie uwzględnienia skargi.

Strona 6/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6146 Sprawy uczniów
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kurator Oświaty