Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia NSA Jerzy Krupiński - spr. Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi B. C. na Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 36/17 w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu. 1) wymierza Prezydentowi Miasta Opola grzywnę w wysokości 1.500 (tysiąc pięćset) złotych, 2) stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) przyznaje od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. sumę pieniężną w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych, 4) zasądza od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 36/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę B. C. (dalej: "skarżący") na bezczynność Prezydenta Miasta Opola (dalej: "organ", "Prezydent"), w przedmiocie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu i zobowiązał organ do wydania aktu w sprawie wniosku skarżącego z dnia 16 czerwca 2008 r. - w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt z prawomocnym orzeczeniem (pkt 1 sentencji), stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji), orzekł o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości 500 zł (pkt 3 sentencji), przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł (pkt 4 sentencji) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie 597 zł (pkt 5 sentencji).
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd ustalił, m. in. że zarządzeniem z dnia 7 lutego 2007 r., wydanym na podstawie art. 130a ust. 5a, 5c i 5e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), a następnie zarządzeniem z dnia 26 stycznia 2010 r., Prezydent wyznaczył skarżącego jako jednostkę do usuwania pojazdów z drogi i prowadzenia parkingu strzeżonego, na okres kolejnych 3 lat.
W dniu 3 lutego 2009 r. skarżący przyjął do wykonania wydaną przez funkcjonariusza Policji dyspozycję, dotyczącą usunięcia i dostarczenia na jego parking pojazdu marki [...], nr rej.[...]. Następnie pismem z dnia 31 lipca 2009 r. zawiadomił Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] o dokonaniu usunięcia ww. pojazdu oraz poinformował, że pomimo upływu 6-miesięcznego terminu określonego w art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym, pojazd nie został odebrany przez właściciela. Ponadto oświadczył, że na dzień sporządzenia pisma należność za holowanie i parking przedmiotowego samochodu wynosi 2.196 zł. Żądanie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu zostało ponowione w piśmie z dnia 2 grudnia 2010 r. i 3 października 2011 r., z tym, że kwotę wynagrodzenia określono na 4.744.58 zł. Skarżący - pismem z dnia 9 września 2010 r. - zawiadomił także Prezydenta Miasta Opola o usunięciu pojazdu i bezskutecznym upływie 6-miesięcznego terminu jego odbioru przez właściciela.
W skardze skarżący wniósł o stwierdzenie bezczynności Prezydenta z rażącym naruszeniem prawa oraz zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wydanego w sprawie wyroku. Ponadto żądał wymierzenia Prezydentowi grzywny w kwocie 38.997,80 zł, przyznania od organu sumy pieniężnej w wysokości 19.498,90 zł i zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący podał, że do dnia wniesienia skargi sprawa nie jest załatwiona przez Prezydenta Miasta Opola, który nie wydał decyzji wobec właściciela pojazdu, a wcześniej nie złożył wniosku do sądu o stwierdzenie przepadku pojazdu, na skutek czego nie otrzymał wynagrodzenia za czynności usunięcia i przechowywania pojazdu.