Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia NSA Jerzy Krupiński - spr. Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi B. C. na Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 marca 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 68/17 w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu 1) wymierza Prezydentowi Miasta Opola grzywnę w wysokości 1.500 (tysiąc pięćset) złotych, 2) stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) przyznaje od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. sumę pieniężną w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych, 4) zasądza od Prezydenta Miasta Opola na rzecz skarżącego B. C. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 21 marca 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 68/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę B. C. (dalej: "skarżący") na bezczynność Prezydenta Miasta Opola (dalej: "organ", "Prezydent"), w przedmiocie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu i zobowiązał organ do wydania aktu w sprawie wniosku skarżącego z dnia 2 sierpnia 2013 r. - w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt z prawomocnym orzeczeniem (pkt 1 sentencji), stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji), orzekł o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości 500 zł (pkt 3 sentencji), przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł (pkt 4 sentencji) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie 597 zł (pkt 5 sentencji).
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd ustalił, m. in. że zarządzeniem z dnia 26 stycznia 2010 r., wydanym na podstawie art. 130a ust. 5a, 5c i 5e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), Prezydent Miasta Opola wyznaczył skarżącego, jako jednostkę do usuwania pojazdów z drogi i prowadzenia parkingu strzeżonego, na okres 3 lat. W dniu 8 kwietnia 2010 r. skarżący przyjął do wykonania wydaną przez funkcjonariusza Policji dyspozycję dotyczącą usunięcia i dostarczenia na jego parking pojazdu marki [...], nr rej. [...].
Pismem z dnia 9 września 2010 r. skarżący zawiadomił o dokonaniu usunięcia ww. pojazdu oraz poinformował, że pomimo upływu 6-miesięcznego terminu określonego w art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd nie został odebrany przez właściciela. Następnie pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r. wystąpił do Prezydenta o wypłatę wynagrodzenia za holowanie i przechowanie tego pojazdu za okres od dnia 8 kwietnia 2010 r. do dnia 12 września 2012 r. w kwocie 14.312,48 zł, wskazując że w dniu 12 września 2012 r. uprawomocniło się orzeczenie Sądu Rejonowego o przejęciu na własność ww. samochodu przez Skarb Państwa - Prezydenta Miasta Opola. Wyjaśnił, że wynagrodzenie za okres przechowania pojazdu nalicza według cennika zatwierdzonego przez Prezydenta Miasta Opola na podstawie ustawy Prawo o ruchu drogowym, według dołączonej specyfikacji kosztów. Pismo to wpłynęło do organu w dniu 9 sierpnia 2013 r. W piśmie z dnia 15 grudnia 2014 r. ponowił wniosek o wypłatę wynagrodzenia za holowanie i przechowanie przedmiotowego pojazdu za okres od dnia 8 kwietnia 2010 r. do dnia 4 czerwca 2013 r., w kwocie 20.349,45 zł.
W skardze skarżący wniósł o stwierdzenie bezczynności Prezydenta z rażącym naruszeniem prawa oraz zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wydanego w sprawie wyroku. Ponadto żądał wymierzenia Prezydentowi grzywny w kwocie 38.997,80 zł, przyznania od organu sumy pieniężnej w wysokości 19.498,90 zł i zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący podał, że do dnia wniesienia skargi sprawa nie jest załatwiona przez Prezydenta Miasta Opola, który nie wydał decyzji wobec właściciela pojazdu, a wcześniej nie złożył wniosku do sądu o stwierdzenie przepadku pojazdu, na skutek czego nie otrzymał wynagrodzenia za czynności usunięcia i przechowywania pojazdu.