Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia 8 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 7 czerwca 2011 r., nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie na rzecz skarżącej A. D. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia 7 czerwca 2011 r., nr [...], Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, nałożył na A. D., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą A A. D., karę pieniężną w wysokości 2000 zł. za naruszenie polegające na wykonywaniu transportu drogowego osób przez posiadającego odpowiednie zezwolenie bez obowiązującego rozkładu jazdy. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 92 ust. 1 i 4 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) oraz lp. 2.3 załącznika do w/w ustawy.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że jego wcześniejszą decyzję z dnia 24 lutego 2011 r. o nałożeniu na stronę kary pieniężnej w wysokości 2000 zł za wykonywanie transportu drogowego osób przez posiadającego odpowiednie zezwolenie bez obowiązującego rozkładu jazdy, uchylił w całości Główny Inspektor Transportu Drogowego, nakazując w ponownym rozpoznaniu ustalenie charakteru współpracy pomiędzy stroną postępowania a B Sp. z o.o. w zakresie kontrolowanego przewozu, poprzez jednoznaczne ustalenie kto był organizatorem kontrolowanego przewozu oraz czy w sprawie znajduje zastosowanie art. 5 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe. W wyniku przeprowadzonego ponownie postępowania ustalono, że w dniu 5 stycznia 2011 r. w miejscowości [...] i (przystanek [...] wieś) został zatrzymany do kontroli autobus [...] o numerze rejestracyjnym [...], którym kierował T. M. Kierowca okazał kontrolującemu m.in. wypis nr 7 z zezwolenia nr [...] na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na trasie [...]-[...], wydanego dla przedsiębiorcy B Sp. z o.o.; wypis nr 16 z licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób wydanej dla A A. D.; zaświadczenie o zatrudnieniu i spełnianiu wymogów ustawowych wystawione przez tegoż przewoźnika, a także nieobowiązujący (niezatwierdzony) rozkład jazdy, według którego realizował kontrolowany przewóz. Kontrolujący stwierdził, że wykonywanie transportu drogowego osób przez posiadającego odpowiednie zezwolenie odbywa się bez obowiązującego rozkładu jazdy oraz z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących godzin odjazdu i przyjazdu. Na tej podstawie zostało wszczęte postępowanie administracyjne, w toku którego strona, tj. A. D. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą A A. D., wskazała, że o fakcie wprowadzenia zmian w rozkładach jazdy na kontrolowanej linii Prezydent Miasta Opola został zawiadomiony pismem z dnia 3 listopada 2010 r., jednakże do chwili kontroli nie wydał żadnej decyzji w tej sprawie. Opierając się na uzyskanych od Prezydenta Miasta Opola informacjach ustalono, że okazany podczas kontroli rozkład jazdy, zgodnie z którym strona realizowała przewóz, nie był rozkładem jazdy obowiązującym do okazanego zezwolenia nr [...]. Celem dokonania ustaleń wskazanych przez organ odwoławczy zostali przesłuchani - w dniu 25 maja 2011 r. oraz w dniu 3 czerwca 2011 r. - A. D, M. D., a także J. D., który działając jako pełnomocnik strony potwierdził, że kontrolowany w dniu 5 stycznia 2011 r. przewóz wykonywany był przez przedsiębiorcę A. D. na zasadzie art. 5 Prawa przewozowego. W rozważaniach prawnych organ wskazał na wynikający z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym obowiązek posiadania zezwolenia na wykonywanie m.in. przewozów regularnych, oraz podkreślił, że stosownie do treści art. 20 ust. 1a tej ustawy załącznikiem do zezwolenia jest obowiązujący rozkład jazdy. Ponadto zgodnie z art. 5 Prawa przewozowego, przewoźnik może powierzać wykonanie przewozu innym przewoźnikom na całej przestrzeni przewozu lub jej części, jednakże ponosi odpowiedzialność za ich czynności jak za swoje własne. Dokonując oceny stanu faktycznego w świetle tych regulacji organ uznał, że to A. D. wykonywała w dniu 5 stycznia 2011 r. przewóz regularny osób na linii komunikacyjnej [...]-[...] bez aktualnego (zatwierdzonego) rozkładu jazdy, co potwierdza okazane przez kierowcę zezwolenie nr [...] na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym, do którego załączony został nieaktualny rozkład jazdy, a zgodnie z którym kierowca wykonywał kontrolowany przewóz. Strona wykonywała czynności świadomie i w sposób zorganizowany, a świadczą o tym wywieszone i upublicznione (nieaktualne) rozkłady jazdy znajdujące się na przystankach na linii komunikacyjnej [...]-[...]. Zarówno A. D., jak i jej pełnomocnik wyraźnie określili, że przedmiotowy przewóz realizowany był na zasadzie określonej w art. 5 Prawa przewozowego poprzez powierzenie jego wykonania przez B Sp. z o.o., który był jego organizatorem. Następnie organ uznał, opierając się o przepis art. 81 K.p.a., opisywane naruszenia za w pełni udowodnione. Rozstrzygnięcie w sprawie oparł na art. 7 K.p.a., dążąc do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes strony, oraz dążąc do wszechstronnego i popartego dowodami wyjaśnienia sprawy, a także umożliwiając stronie udział w postępowaniu oraz dając jej możliwość wypowiedzenia się co do zebranych materiałów i dowodów. Równocześnie organ podkreślił, że jako dowód dopuścił wszystko co mogło przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i spełnił wymogi art. 75 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a.