J. M., w imieniu M. M., w odwołaniu od powyższej decyzji zarzuciła organowi naruszenie czynności materialno-proceduralnej, bezpodstawnie pozbawiającej ubezwłasnowolnionego M. M pomocy w formie pobytu w mieszkaniu chronionym. Wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i zastosowanie dla rozpoznania sprawy nadzwyczajnego trybu postępowania, ze względu na interes społeczny i słuszny interes strony w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych, ponieważ doszło do dyskryminacji osoby niepełnosprawnej poprzez "zakazanie" jej uczestnictwa w życiu społecznym; zobligowanie Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie do doręczenia kompletnych akt osobowych M. M. i zasądzenie od Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie na rzecz kuratora kosztów zastępowania według norm przepisanych ustawą. W uzasadnieniu stwierdziła, że organ pierwszej instancji odmówił przyznania M. M. wnioskowanego świadczenia mimo że jest osobą, która ze względu na trudną sytuację życiową, wiek, niepełnosprawność lub chorobę potrzebuje wsparcia w codziennym życiu. Zaznaczyła, że jej podopieczny nie wymaga usług świadczonych przez jednostkę całodobowej opieki. Odwołująca wskazała, że z wnioskiem o uchylenie ubezwłasnowolnienia może wystąpić także ubezwłasnowolniony, co wynika z Kodeksu postępowania cywilnego. Według niej, dokonana przez organ pierwszej instancji "wykładnia prawa orzeczniczego cywilnego i rodzinnego, prawa administracyjnego" jest sprzeczna z prawem, a dokonane ustalenia są sprzeczne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.
W wyniku rozpoznania odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzją z dnia 20 maja 2016 r., nr [...] na podstawie art. 53 ustawy oraz art. 138 § 1 K.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy zrelacjonował stan faktyczny sprawy, podzielając ustalenia faktyczne oraz prawne organu pierwszej instancji. Przytaczając mające zastosowanie przepisy ustawy o pomocy społecznej w sprawie stwierdził, że M. M. nie spełnia warunków określonych w art. 53 ust. 1 ustawy, stanowiących podstawę do przyznania mieszkania chronionego. Kolegium wskazało, iż postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w [...] Wydział III Rodzinny i Nieletnich zezwolił na umieszczenie M. M. w domu pomocy społecznej wobec braku jego zgody a postanowienie to podlega natychmiastowemu wykonaniu. Podniosło, że M. M. jest osobą bierną zawodowo, niezdolną do pracy oraz niepełnosprawną w stopniu znacznym. Choruje przewlekle m.in. na [...], [...], przyjmuje stale leki. Jest pod stałą opieką lekarza psychiatry oraz internisty w domu pomocy społecznej, w którym przebywa. Z powodu choroby psychicznej wymaga całodobowej opieki, a tego rodzaju usługi są mu zapewnione w domu pomocy społecznej. Podczas gdy pobyt w mieszkaniu chronionym jest formą pomocy mającą zastosowanie w sytuacjach, w których osoba potrzebująca pomocy nie kwalifikuje się jednocześnie do objęcia jej usługami o charakterze opiekuńczym, czy też koniecznością zapewnienia całodobowej opieki w jednostkach specjalnie do tego przeznaczonych (dom pomocy społecznej).Kolegium odnotowało, że z ewentualnym wnioskiem o przyznanie takiego rodzaju świadczenia strona będzie mogła wystąpić dopiero po ustaniu przyczyn, o których mowa w art. 54 ustawy. Odnosząc się natomiast do wniosku o zasądzenie na rzecz kuratora kosztów zastępowania strony wskazało, że sprawa o przyznanie M. M. pobytu w mieszkaniu chronionym toczyła się na wniosek kuratora, więc nie ma podstaw do zastosowania przepisów o kosztach postępowania. Dodało także, że w postępowaniu administracyjnym nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1476).