Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 lutego 2011 r. sprawy ze skargi H. T. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie na rzecz skarżącej H. T. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], Nr [...] którą utrzymano w mocy decyzję własną tegoż organu z dnia [...] o odmowie przyznania H. T. świadczenia pieniężnego.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:
H. T. wnioskiem z dnia 29 czerwca 2010 r. zwróciła się do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie o przyznanie jej świadczenia pieniężnego określonego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r.
o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). W uzasadnieniu wniosku podała, że wraz z rodzicami wysiedlona została z rodzinnego domu we wsi B.. Ojciec wywieziony został do obozu pracy, zaś matka do obozu koncentracyjnego w O., gdzie zginęła. Ona natomiast zmuszona została do pracy w gospodarstwie B. K. w miejscowości P.. Do wniosku dołączyła dokumenty w postaci zaświadczenia z Urzędu Parafialnego w P. z dnia 13 października 1994 r., pisma z dnia 7 września 1992 r. Państwowego Muzeum O. - B. na okoliczność śmieci jej matki w obozie, pozytywną opinię Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę Zarząd Wojewódzki w O. z dnia 22 czerwca 2010 r.
Na wezwanie organu wnioskodawczyni przesłała protokół z przesłuchania strony, w którym powtórzyła okoliczności podniesione we wniosku. Dodatkowo wskazała, że została wywieziona przymusowa do wsi P. i zmuszona jako 9 letnie dziecko do fizycznej pracy w gospodarstwie rolnym B. K.. W nowym otoczeniu nie znała nikogo. Dodała nadto, że w dniu 30 kwietnia 1943 r. Niemcy dokonali wysiedlenia większości mieszkańców wsi, w której mieszkała.
Decyzją z dnia [...], Nr [...] , Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Warszawie, działając na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy (...) odmówił wnioskodawczyni przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawczyni w okresie okupacji doznała prześladowań nie objętych przepisami ustawy i stąd też niemożliwym jest przyznanie wnioskodawczyni żądanego świadczenia.
Nie godząc się z zapadłą decyzją H. T. złożyła wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Podniosła w nim, że zapadła decyzja jest w jej ocenie chybiona, bowiem będąc dzieckiem doznała niezwykle brutalnych prześladowań. Podkreślała, że po wysiedleniu jej rodziny z rodzinnej miejscowości, została wywieziona przez Niemców do wsi P., gdzie ulokowano ją u pani K. i zmuszano do ciężkiej pracy za kromkę chleba. Dodatkowo zaznaczyła, że Sejm RP nie dokonał jeszcze nowelizacji przepisów ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym (...), a to w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego i stąd też postępowanie w niniejszej sprawie winno zostać zawieszone.