Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Referent stażysta Marta Kubiak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 25 sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie darów z Unii Europejskiej oddala skargę.
Decyzją z dnia 22 kwietnia 2014 r., nr [...], Kierownik Działu Świadczeń Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważnienia Burmistrza Nysy, umorzył w całości postępowanie z wniosku T. R. w sprawie darów z Unii Europejskiej. Podstawę prawną tej decyzji stanowił przepis art. 105 § 1 K.p.a. W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż wnioskiem z dnia 3 marca 2014 r. T. R. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o pomoc w zapewnieniu darów z Unii Europejskiej. Żądanie to zostało sprecyzowane w protokole przesłuchania strony z dnia 13 marca 2014 r. T. R. oświadczył, że "chce otrzymywać pomoc w formie darów żywnościowych przyznanych z Unii Europejskiej." Rozpoznając tak określone żądanie organ pierwszej instancji wskazał na regulacje art. 1 pkt 1 i art. 105 § 1 K.p.a., a następnie wyjaśnił, że przepisy prawa materialnego upoważniają organ do wydania decyzji w określonych hipotezą normy prawnej okolicznościach faktycznych, na które składają się elementy przedmiotowe i podmiotowe. Wywodził organ, że postępowanie może być bezprzedmiotowe z przyczyn prawnych - gdy nie ma normy prawnej udzielającej organowi kompetencji do wydania decyzji administracyjnej lub z przyczyn faktycznych - gdy okaże się, że nie ma okoliczności faktycznych, uzasadniających według hipotezy normy prawnej kompetencji organu administracji publicznej do wydania decyzji administracyjnej. W tym kontekście podał, że nie jest instytucją właściwą do wydawania darów żywnościowych z Unii Europejskiej, stąd ze względu na brak przepisów w ustawie o pomocy społecznej, stanowiących podstawę do wydania merytorycznej decyzji w przedmiocie żądania wniosku strony - organ postanowił postępowanie umorzyć, opierając się o przepis art. 105 § 1 K.p.a.
W odwołaniu od powyższej decyzji T. R. wniósł o jej zmianę. Zarzucił, że decyzja narusza prawo materialne oraz przepisy postępowania, tj. ustawę o pomocy społecznej, ustawę o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" oraz odpowiedź Ministra Pracy i Polityki Społecznej na "zapytanie 1212", wyroki WSA w Opolu z dnia: 10 stycznia 2006 r. i 14 marca 2006 r., a także obowiązującą linię orzecznictwa NSA. Odwołujący podniósł również, że jest przewlekle chory, niepełnosprawny, samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe i wymaga stosowania diety.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu nie znalazło podstaw do uwzględnienia odwołania i uznając, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, utrzymało ją w mocy, decyzją z dnia 25 sierpnia 2014 r., nr [...]. Kolegium wskazało na brzmienie art. 105 § 1 K.p.a., po czym stwierdziło, że podstawą obligatoryjną umorzenia postępowania jest jego bezprzedmiotowość. W tej kwestii zgodziło się z przedstawionymi przez organ pierwszej instancji wywodami. Po przywołaniu regulacji art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 36 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, z późn. zm. - zwanej dalej ustawą), Kolegium uznało, iż żądane przez stronę "świadczenie" nie mieści się w katalogu świadczeń z pomocy społecznej. Stąd przyjęło, iż brak jest przedmiotu objętego żądaniem, a tym samym brak jest podstaw do merytorycznego rozpoznania sprawy z wniosku T. R. z dnia 3 marca 2014 r. Kolegium wyjaśniło także, że z dniem 1 stycznia 2014 r. weszła w życie uchwała Nr 221 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na lata 2014-2020 (Monitor Polski z 2013 r., poz. 1024), ale w uchwale tej nie zostały wymienione świadczenia o jakich przyznanie zwróciła się strona, tj. dary z Unii Europejskiej. Stąd brak było podstaw do orzekania co do istoty sprawy, ze względu na brak przedmiotu postępowania, tj. wnioskowanego przez stronę świadczenia.