Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant St. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 lutego 2015 r. sprawy ze skargi T. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie usług opiekuńczych oddala skargę.
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 marca 2014 r., nr [...], którym utrzymano w mocy postanowienie działającego z upoważnienia Burmistrza Nysy, Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 12 listopada 2013 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie przyznania pomocy w formie usług opiekuńczych.
Zaskarżone postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z dnia 4 listopada 2013 r., który wpłynął do Urzędu Miasta w Nysie, T. R. zwrócili się o przyznanie mu pomocy w ramach usług opiekuńczych. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, długotrwale i przewlekłe chorą oraz samodzielnie prowadzącą gospodarstwo domowe i stąd też wnosi o przedłużenie tej formy pomocy na kolejne miesiące i ustalenie jej w ilości co najmniej 92 godzin miesięcznie.
Z akt sprawy wynika, że wnioskodawca wystąpił o przyznanie mu pomocy w formie usług opiekuńczych wnioskami z dnia 3 czerwca 2013 r., który to wniosek załatwiony został decyzją z dnia 26 czerwca 2013 r. nr [...], przyznającą T. R. świadczenie w formie usług opiekuńczych w okresie od 15 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz z dnia 1 sierpnia 2013 r. i 1 października 2013 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzją z 8 listopada 2013 r., nr [...], uchyliło ww. decyzję organu I instancji z dnia 26 czerwca 2013 r. przyznającą T. R. świadczenie w formie usług opiekuńczych w okresie od 15 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Postanowieniem z 12 listopada 2013 r., nr [...], Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działając z upoważnienia Burmistrza Nysy, odmówił wszczęcia postępowania w sprawie przyznania pomocy w formie usług opiekuńczych. W uzasadnieniu organ przytoczył treść przepisu art. 61a § 1 K.p.a. i wskazał na fakt wydania w dniu 26 czerwca 2013 r. decyzji w przedmiocie przyznania wnioskodawcy usług opiekuńczych na okres od 15 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Podniósł, że skarżący wniósł od tej decyzji odwołanie, a zatem sprawa jest w toku i wobec tego należało odmówić wszczęcia postępowania ze względu na toczące się postępowanie w sprawie przyznania usług opiekuńczych.
Z treścią powyższego postanowienia nie zgodził się T. R. wnosząc od niego zażalenie. Zarzucił mu naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów oraz sprzeczność istotnych ustaleń organu z treścią zebranego w sprawie materiału. Wskazując na powyższe wniósł o nakazanie organowi doręczenia kompletu dokumentacji skarżącego; nakazanie doręczenia kompletnych sprawozdań z rozliczanych środków pieniężnych przeznaczonych na realizację usług opiekuńczych u skarżącego; zmianę zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie od OPS na rzecz skarżącego kosztów odwoławczych według norm przepisanych ustawą; nakazanie organowi wypłacenia osobie pomagającej skarżącemu równowartości niewykonanego przez OPS świadczenia w górnej granicy odpłatności za realizację usług opiekuńczych; nadanie postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu zażalenia podał, że organ I instancji zobowiązany jest do zapewnienia osobie niepełnosprawnej pomocy w ramach usług opiekuńczych, tymczasem od dwóch lat on tej pomocy nie otrzymuje, chociaż w raportach Ośrodek wykazuje ją jako wykonaną. Podał też, że OPS stał na stanowisku, że skarżący jest osobą konfliktową i nikt nie chce świadczyć na jego rzecz usług opiekuńczych, jednak zrezygnował z tej argumentacji po tym, jak otrzymał podanie od mieszkańca [...] o zatrudnienie go w charakterze osoby realizującej świadczenia opiekuńcze dla T. R., jednak z osobą tą nie nawiązano kontaktu i nie odpowiedziano na jej podanie. Oprócz tego zwrócił uwagę, że osobie, która pomaga mu w prowadzeniu gospodarstwa domowego przez cały okres kiedy pozbawiony był pomocy z tytułu usług opiekuńczych, nie zaproponowano jakiegokolwiek symbolicznego wynagrodzenia. Zaakcentował, że organ wstrzymał mu pomoc w ramach usług opiekuńczych "choć ustawa o pomocy społecznej i orzecznictwo takiego wariantu nie przewiduje". Działania organu ocenił jako sprzeczne z postanowieniem SN z 15 maja 1969 r. (sygn. akt I CR 132/68), na które w podobnych przypadkach powołują się "organy sądownicze", wskazując, że celem "omawianej instytucji jest ochrona interesów osoby chorej, a nie interesów władzy i nie może obracać się przeciwko osobie chorej". Wobec powyższego stwierdził, że Ośrodek uchybił przepisowi art. 7 K.p.a., który nakazuje załatwienie sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.