Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant St. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia 12 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby funkcjonariusza Służby Więziennej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w [...] z dnia 6 września 2013 r., nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu.
W okresie służby przygotowawczej pełnionej przez D. G., Kierownik Działu Ochrony Zakładu Karnego w [...] wydał w dniu 2 sierpnia 2013 r. opinię służbową, w której stwierdził nieprzydatność funkcjonariusza do służby.
Nie godząc się z tą opinią, D. G. złożył wniosek o jej zmianę do Dyrektora Zakładu Karnego w [...], który - po uzyskaniu stanowiska bezpośredniego przełożonego o podtrzymaniu treści opinii - postanowił w piśmie z dnia 5 września 2013 r. o utrzymaniu w mocy zaskarżonej opinii służbowej.
W dniu 6 września 2013 r. Dyrektor Zakładu Karnego w [...], działając na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2010 r. nr 79, poz. 523, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwolnił D. G. z dniem 30 września 2013 r. ze Służby Więziennej z powodu nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej sporządzonej w okresie służby przygotowawczej. Uzasadniając rozstrzygnięcie, organ powołał się na fakt wydania przez Kierownika Działu Ochrony Zakładu Karnego w [...] opinii o nieprzydatności strony do służby i utrzymanie tej opinii w mocy przez wyższego przełożonego.
W odwołaniu od powyższej decyzji D. G. domagał się jej uchylenia i uznania, że po dniu 30 września 2013 r. pozostaje w służbie. Alternatywnie zażądał uchylenia kwestionowanej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji, z dopuszczeniem dowodów i wniosków wskazanych w odwołaniu. Zarzucił, że doszło do naruszenia przepisów procedury administracyjnej, a w szczególności art. art. 7, 10, 77 § 1, 80, 107 § 3 K.p.a., a także przepisów prawa materialnego, a to art. 96 ust. 1 pkt 1 i 7 oraz art. 42 ustawy. Argumentował, że opinia z dnia 2 sierpnia 2013 r. pozostaje w jaskrawej sprzeczności z jego aktami osobowymi oraz z poprzednimi opiniami. Przypomniał, że już wcześniej wskazał na zakres swoich zadań i bezzasadność zarzutu niedyspozycyjności co do wyznaczania go do zadań kierowcy-konwojenta, podczas gdy jest zatrudniony na stanowisku strażnika z uprawnieniami do kierowania pojazdami służbowymi, a nie na stanowisku etatowego kierowcy. Wyjaśnił, że nie mógł wykonywać pracy, w szczególności kierowcy- konwojenta, w sytuacji gdy był chory. Kwestie te nie zostały dostatecznie wyjaśnione przez organ pierwszej instancji, który dodatkowo nie powiadomił go o prawach i uprawnieniach wynikających z art. 10 K.p.a. Podczas służby odwołujący się zawsze był dyspozycyjny, w stosunku do osadzonych kierował się zasadami humanitaryzmu i nikt nie zgłaszał żadnych uwag do sposobu realizowania przez niego zadań. Z kolei umiejętności zawodowe odwołującego się, jego umiejętności pracy w zespole, samodzielność, zdolności analitycznego myślenia, motywację i kreatywność, radzenie sobie w sytuacjach kryzysowych - określono jako zadawalające. D. G. podkreślił, że uzasadnienie kwestionowanej decyzji nie spełnia ustawowych wymogów. Ponadto zwolniono go ze służby, gdy przebywał na zwolnieniu chorobowym. Wprawdzie korzystał ze zwolnień lekarskich, jednak jego nieobecność była znacznie krótsza niż przewidziana w art. 96 ust. 1 pkt 7 ustawy. Zasadność zwolnienia podważa również to, że już po wydaniu decyzji otrzymał informację o egzaminie w dniu 23 września 2013 r. Końcowo, D. G. opisał zdarzenie z udziałem bezpośredniego przełożonego, które może świadczyć o stosowaniu w stosunku do niego mobbingu.