Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2007 r. sprawy ze skargi W. M. o wymierzenie Dyrektorowi Aresztu Śledczego w Opolu grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 października 2005 r., sygn. akt II SA/Op 24/04 w przedmiocie mianowania funkcjonariusza Służby Więziennej wymierza Dyrektorowi Aresztu Śledczego w Opolu grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych.
Wyrokiem z dnia 3 października 2005 r., sygn. akt II SA/Op 24/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu, z dnia [...], nr [...], oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w Opolu z dnia [...], nr [...], o mianowaniu W. M., z dniem 11 czerwca 2003 r., na stanowisko starszego inspektora w dziale [...] w O. z prawem do uposażenia z dniem 22 września 2003 r., i przyznającą W. M. na dzień 22 września 2003 r. uposażenie zasadnicze w wysokości 1 529 zł oraz dodatek służbowy w wysokości 350 zł. Uzasadniając orzeczenie Sąd jako błędne uznał ustalenie w decyzji o mianowaniu jedynie niektórych składników uposażenia. Powołując art. 28 ust.5, art.97 oraz art. 100 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), wskazał w tym zakresie, iż każda decyzja o mianowaniu, niezależnie od powodów czy okoliczności w jakich dochodzi do jej wydania, winna zawierać wszystkie składniki uposażenia, przy czym dotyczy to także postępowania prowadzonego na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej.
Pismem z dnia 28 września 2006 r. W. M., na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,poz. 1270 ze zm.), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę o wymierzenie Dyrektorowi Aresztu Śledczego w Opolu grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 października 2005 r., sygn. akt II SA/Op 24/04. Uzasadniając skargę, skarżący wskazał, że w dniu 16 września 2006 r. wystąpił do Dyrektora Aresztu Śledczego w Opolu z wnioskiem o wydanie nowej decyzji personalnej zmieniającej wcześniej wydaną decyzję z dnia 6 listopada 2003 r., nr [...], a tym samym o realizację wyroku WSA w Opolu, którym uchylono zaskarżoną decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia [...], nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie funkcjonariusza Służby Więziennej - mianowania w trybie art. 45. Na powyższe wezwanie otrzymał odpowiedź organu w dniu 27 września 2006 r. Skarżący, kwestionując wyrażone w tym piśmie stanowisko Dyrektora Aresztu Śledczego w Opolu, według którego zmiana uprzedniej decyzji personalnej jest zależna od wydania nowej opinii lekarskiej stwierdził, iż zmiana decyzji personalnej z listopada 2003r., nr [...] nie ma nic wspólnego z obecnym orzeczeniem lekarskim o jego stanie zdrowia i powinna być zmieniona w listopadzie 2005, po uprawomocnieniu się wyroku WSA w Opolu. Ponieważ jednak zobowiązany organ nie wydał w sprawie nowej decyzji, skarżący wniósł o zastosowanie art. 154 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Aresztu Śledczego w Opolu wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu wyjaśnił, że wyeliminowane w dniu 3 października 2005 r. przez WSA w Opolu decyzje personalne wydane zostały w związku z wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2003 r., sygn. akt II SA 3246/02, uchylającym decyzje w przedmiocie zwolnienia W. M. ze służby z dniem 31 lipca 2001 r. Jednocześnie stwierdził, że decyzje uchylone wyrokiem z dnia 3 października 2005 r. zostały zrealizowane w całości, przed datą wyrokowania w sprawie w dniu 7 listopada 2003 r., poprzez wypłatę uposażenia za okres od 22 września do 30 listopada 2003 r., w łącznej kwocie brutto 5 774,18 zł. Nadto organ wskazał, że skarżący był ponownie zwolniony ze służby z dniem 30 listopada 2003 r., lecz i te decyzje o zwolnieniu skarżącego wyeliminowano z obrotu prawnego wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 1209/04. Następnie, powołując się na stanowisko WSA w Opolu, zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 3 października 2005 r. organ wywiódł, że mianowanie na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, także powinno być poprzedzone oceną zdolności psychicznej i fizycznej do służby, w trybie określonym ustawą. W tej sytuacji, zdaniem organu, do czasu orzeczenia przez komisję lekarską o zdolności skarżącego do służby, nie zachodzą podstawy do wszczynania z urzędu postępowania w sprawie mianowania skarżącego w trybie art. 45 ustawy. Poza tym organ zauważył, że skarżący nie pełnił służby od 1 sierpnia 2001 r., zaś w listopadzie 2002 r. orzeczono jego całkowitą niezdolność do służby w więziennictwie. Od 1 sierpnia 2001 r. do 31 października 2003 r. pobierał emeryturę SW z Biura Emerytalnego SW w Warszawie. Emeryturę przyznano mu ponownie, na jego wniosek, od dnia 1 grudnia 2004 r. i pobiera ją nadal. Nadmienił, że w obrocie prawnym pozostaje prawomocne orzeczenie nr [...] Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w Opolu z dnia 15 listopada 2002 r., stwierdzające w pkt 17 całkowitą niezdolność skarżącego do służby w więziennictwie, które wydane zostało na wniosek Dyrektora Biura Emerytalnego Służby Więziennej, w związku z prośbą skarżącego o poddanie go takiemu badaniu. Dalej organ przedstawił postępowanie zmierzające do ustalenia zdolności skarżącego do służby. Jak wskazał, w celu określenia jego ewentualnej zdolności do służby w dniu 2 listopada 2005 r. skarżący został skierowany przez Dyrektora Aresztu Śledczego w Opolu na badania lekarskie przez właściwą komisję lekarską - WKL MSWiA w Opolu. Skarżący nie stawiał się na wezwania komisji, kwestionując jej bezstronność, zatem w dniu 2 stycznia 2006 r. ponownie skierowano go do tej samej, właściwej komisji. Po wyrażeniu zgody przez Przewodniczącego CKL MSWiA na przeprowadzenie przewodu orzeczniczego u W. M. przez WKL MSWiA we Wrocławiu, w tym samym dniu, skierowano go na badania do tej komisji, jednakże do dnia skargi nie uzyskano orzeczenia komisji lekarskiej z oceną zdolności zdrowotnej do pełnienia przez skarżącego się służby w Służbie Więziennej. W tej sytuacji faktycznej, w ocenie organu, podjęcie ewentualnych decyzji personalnych w sprawie skarżącego, biorąc pod uwagę status skarżącego, pobierającego ponownie, na swój wniosek od dnia 1 grudnia 2004 r. emeryturę Służby Więziennej, powinno być warunkowane treścią aktualnego, prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej, zawierającego ocenę zdolności zdrowotnej skarżącego do służby w więziennictwie.