Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi B. B. i W. B. na decyzję Wojewody Opolskiego, z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia nieruchomości pod drogę oddala skargę.
Przedmiot zaskarżenia stanowi decyzja Wojewody Opolskiego z dnia [...], nr [...], wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), oraz art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) oraz art. 128 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.), którą utrzymano w mocy decyzję Starosty Kędzierzyńsko-Kozielskiego z [...] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości oznaczonej jako działka nr [A] k.m. [...], o powierzchni [...]ha, położonej w K., a zajętej pod drogę.
Zaskarżoną decyzję podjęto na podstawie następującego stanu faktycznego:
Pismem z dnia 6 stycznia 2009r r., działający imieniem Bernarda i W. B. pełnomocnik, wniósł do Starosty Kędzierzyńsko-Kozielskiego o przyznanie odszkodowania z tytułu przejęcia na własność Skarbu Państwa z mocy prawa, pod drogę, własności działki o nr ewid. [A] k.m. [...] powierzchni [...] ha, objętej Kw nr [...] o powierzchni [...] ha.
Starosta Kędzierzyńsko-Kozielski decyzją z dnia [...], Nr [...], działając na podstawie art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) oraz art. 104 K.p.a. orzekł o odmowie ustalenia i wypłacenia odszkodowania za przejętą na rzecz skarbu Państwa nieruchomość, stanowiącą własność B. B. i W. B. oznaczonej jako działka nr [...] k.m. [..] o powierzchni [...] ha, obręb K.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że działający imieniem B. B. i W. B. pełnomocnik zwrócił się o wypłatę odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę na podstawie decyzji Wojewody Opolskiego z dni a18 grudnia 2008 r., Nr [...]. Zgodnie z art. 73 ust.4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, odszkodowanie za nieruchomości zajęte pod drogi może zostać ustalone i wypłacone na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od 1 stycznia 2001r. do 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa. Wnioskodawcy wystąpili z wnioskiem dopiero w dniu 9 stycznia 2009 r., a więc po upływie określonego przez ustawodawcę terminu niemożliwym było uwzględnienie wniosku.
Od decyzji tej odwołał się B. B. i W. B., wnosząc o jej uchylenie, ustalenie i wypłatę odszkodowania za przejętą nieruchomość oraz przywrócenie terminu do złożenia wniosku. W uzasadnieniu podnieśli, że bezspornym w sprawie jest, że byli współwłaścicielami działki o nr [...] z k.m. [...] obręb K. o powierzchni [...] ha oraz, że na przedmiotowej działce urządzony jest chodnik. Zauważyli nadto, że Wojewoda Opolski dopiero decyzją z dnia 18 grudnia 2008 r. ostatecznie stwierdził przejście prawa własności przedmiotowej działki na rzecz Skarbu Państwa i stąd też konsekwencją tej decyzji jest prawo właścicieli do żądania odszkodowania według przepisów o gospodarce nieruchomościami. Akcentował, że dopiero po uprawomocnieniu się decyzji o przejęciu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa jej właścicielowi przysługuje prawo do wystąpienia o stosowne odszkodowanie. Zauważyli także odwołujący, że w okresie od listopada 1995 r. do września 1996 r. wielokrotnie podejmowali próby uregulowania statusu tej działki, a organy były w tym zakresie bezczynne. Wobec prowadzonej korespondencji z organami odwołujący pozostawali w przekonaniu, iż sprawa jest w toku i jest załatwiana przez właściwe organy, a zatem brak złożenia wniosku w terminie wskazanym w art. 73 ustawy nie został zawiniony przez odwołujących.