Wyrażając swoje stanowisko w zakresie zgłoszonych zarzutów, postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2010 r., A S.A. uznała zarzuty zobowiązanego za nieuzasadnione. Ustosunkowując się do zarzutu z art. 33 pkt 3 u.p.e.a. wierzyciel zakwestionował twierdzenie, że przepis art. 124 ust. 6 ustawy ma zastosowanie wówczas, jeżeli wcześniej wydane zostało zezwolenie, o którym mowa w art. 124 ust. 1 tej ustawy podnosząc, że obowiązek określony w art. 124 ust. 6 ustawy wynika bezpośrednio z przepisu prawa. Wskazał również, że na mocy umowy korzystania z nieruchomości z dnia 12 kwietnia 2000 r., zawartej z poprzednim właścicielem nieruchomości a obecnie należącej do zobowiązanego, uzyskał zgodę na ułożenie sieci cieplnej DN 200, na głębokości 1,0 m pod powierzchnią terenu. Na gruncie zarzutu sformułowanego w oparciu o art. 33 pkt 7 u.p.e.a. wierzyciel przedstawił jako dowód, pisemne oświadczenie sporządzone na kopii upomnienia, a złożone przez pracownika wierzyciela (Kierownika Działu Nieruchomości i Przetargów), o doręczeniu upomnienia do rąk własnych zobowiązanego. W związku z powyższym, nieuzasadnione jest twierdzenie zobowiązanego o niedoręczeniu mu upomnienia, bowiem dokonano skutecznego doręczenia upomnienia w dniu 3 sierpnia 2010 r. Zamieszczone na kopii upomnienia potwierdzenie doręczenia, spełniające wszystkie wymogi z art. 46 § 2 K.p.a., zostało dołączone do tytułu wykonawczego. Kwestionując zarzut z art. 33 ust. 8 u.p.e.a. wierzyciel dostrzegł, że z treści pisma wskazanego przez zobowiązanego wyraźnie wynika, iż sformułowane w nim warunki zgody na udostępnienie nieruchomości były już przedmiotem spotkania z przedstawicielami wierzyciela w dniu 10 sierpnia 2010 r., na którym strony nie osiągnęły porozumienia. Nieuzasadnione są więc twierdzenia zobowiązanego, że wierzyciel nie zareagował na propozycje zobowiązanego. Odnosząc się do zarzutu z art. 33 pkt 10 u.p.e.a. wierzyciel stwierdził, że wskazana w tytule wykonawczym podstawa prawna prowadzenia egzekucji jest prawidłowa, a w celu wyegzekwowania obowiązku określonego w art. 124 ust. 6 ustawy nie istnieje konieczność powoływania się na dodatkową podstawę prawną w postaci aktu administracyjnego lub orzeczenia. Wskazał również, że zgodnie z aktualnym odpisem z KRS-u wierzyciela, uprawnionym do reprezentowania i dokonywania czynności prawnych w jego imieniu jest każdy z członków zarządu samodzielnie, a łączna reprezentacja wymagana jest wyłącznie w przypadku nabywania praw i zaciągania zobowiązań przekraczających równowartość kwoty 50.000 zł.
Mając na uwadze stanowisko wierzyciela w przedmiocie zarzutów, Starosta Krapkowicki postanowieniem z dnia 21 października 2010 r., nr [...], oddalił zarzuty M. C. Uznając za bezzasadny zarzut naruszenia art. 33 pkt 3 u.p.e.a., organ egzekucyjny nie zgodził się z prezentowanym w tym zakresie stanowiskiem zobowiązanego stwierdzając, że obowiązek określony w art. 124 ust. 6 ustawy wynika wprost z przepisu prawa i ma zastosowanie w celu wykonania czynności związanych z usunięciem awarii sieci ciepłowniczej. W odniesieniu do zarzutu braku upomnienia organ stwierdził, że jest on nieuzasadniony, albowiem z akt sprawy wynika, że doręczenie upomnienia nastąpiło, co zostało potwierdzone pisemnym oświadczeniem złożonym na kopii upomnienia. Podkreślił organ, że wskazanie w tytule wykonawczym jako podstawy prawnej art. 124 ust. 6 ustawy jest wystarczające. Z kolei tytuł wykonawczy został prawidłowo podpisany, co potwierdza odpis z KRS. Wniosek o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego uznał natomiast za niezasadny stwierdzając, że w sytuacji zbliżającego się okresu grzewczego nie można było pozbawić wierzyciela możliwości usunięcia awarii ciepłociągu. W konsekwencji mogłoby spowodować pozbawienie ogrzewania mieszkańców [...].