Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia WSA Maciej Dybowski As.sąd. Edyta Podrazik ( spr ) Protokolant referent-stażysta Marcin Kubiak po rozpoznaniu w dniu 03 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi B.C. na decyzję Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych ; o d d a l a s k a r g ę /-/ E.Podrazik /-/ P.Miładowski /-/ M.Dybowski JFS
Decyzją z dnia [...] Starosta S., z upoważnienia którego działał Kierownik Powiatowego Urzędu Pracy w S., na podstawie art. 23 ust. 1 i 2, art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 6 pkt 6 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu orzekł o uznaniu B.C. za osobę bezrobotną z dniem 25.09.2001 r. i odmowie przyznania mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych z powodu nie przepracowania 365 dni w okresie ostatnich 18 miesięcy.
Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania B.C., decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty S. W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, iż skarżący został zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w S. w dniu 25.09.2001 r. W dniu rejestracji skarżący udokumentował okres zatrudnienia 26 lat 6 miesięcy i 6 dni. Ostatnie zatrudnienie miało miejsce w PUPH D. w K. w okresie od 06.03.1995 r. do 11.10.1995 r. Ponadto z pisma ZUS w S. z dnia 19.10.2001 r. wynika, iż skarżący w okresie od 21.03.1994 r. do 31.01.1996 r. pobierał rentę inwalidzką z ogólnego stanu zdrowia, zaś w okresie od 01.02.1996 r. do 30.11.1997 r. pobierał rentę inwalidy wojskowego. W przypadku skarżącego okres 18 miesięcy poprzedzający rejestrację w charakterze bezrobotnego przypadał od 25.03.2000 r. do 24.09.2001 r. i w tym czasie skarżący w ogóle nie pracował i nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy. Wobec powyższego skarżący nie posiada stażu zasiłkowego uprawniającego do prawa do zasiłku dla bezrobotnych z art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
Od powyższej decyzji skargę złożył B.C., podnosząc, że zaskarżył do sądu decyzję ZUS z grudnia 1997 r. o wstrzymaniu renty, sprawa została ostatecznie zakończona w maju 2001 r. i wtedy ZUS zwrócił mu świadectwa pracy. Skarżący od grudnia 1997 r. nie pracował z uwagi na brak świadectw pracy, co uniemożliwiało mu podjęcie zatrudnienia.
Wojewoda w odpowiedzi na skargę podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na wstępie wyjaśnić należy, iż zgodnie z treścią art. 3 § 1 i art. 145 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sądowa kontrola decyzji administracyjnych polega wyłącznie na ocenie ich legalności, tj. zgodności z przepisami prawa materialnego i procedury administracyjnej.
Podstawą zaskarżonego rozstrzygnięcia był przepis art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 14.12.1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 58 poz. 514 z 2003 r.), zgodnie z którym prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni, był zatrudniony lub wykonywał pracę w ramach umów lub w warunkach wskazanych w wyżej powołanym przepisie, nadto do wspomnianego okresu 365 dni zalicza się także okresy wymienione w ustępie 2 powołanego przepisu, w tym pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy.
W przedmiotowej sprawie poza sporem jest, iż skarżący zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w S. w celu zarejestrowania jako bezrobotny w dniu 25.09.2001 r. Ostatni przed rejestracją okres zatrudnienia skarżącego miał miejsce od 06.03.1995 r. do 11.10.1995 r. w PUPH D. w K. Nadto skarżący w okresie od 21.03.1994 r. do 31.01.1996 r. pobierał rentę inwalidzką z ogólnego stanu zdrowia, zaś w okresie od 01.02.1996 r. do 30.11.1997 r. pobierał rentę inwalidy wojskowego. Decyzją z dnia 13.11.1997 r. ZUS Oddział w S. wstrzymał skarżącemu dalszą wypłatę renty od dnia 01.12.1997 r. wobec stwierdzenia przez lekarza orzecznika orzeczeniem z dnia 03.10.1997 r., iż skarżący jest zdolny do pracy. Skarżący odwołał się od tej decyzji do sądu i postępowanie w tejże sprawie zakończyło się ostatecznie wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19.04.2000 r. oddalającym kasację skarżącego. Z akt administracyjnych, jak również z twierdzeń skarżącego nie wynika, aby po utracie prawa do renty inwalidzkiej, tj. po dniu 01.12.1997 r., skarżący podjął zatrudnienie, lub wykonywał pracę w warunkach z art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. b-h ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, jak też by przysługiwały mu okresy zaliczane na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 1-5 tej ustawy. W chwili rejestracji w dniu 25.09.2001 r. skarżący nie legitymował się więc okresem zatrudnienia lub okresem równorzędnym z art. 23 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, od których uzależnione jest uzyskania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, nie uzyskał więc tego prawa. Tym samym zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji, są zgodne z prawem, nie naruszają one przepisów prawa materialnego ani przepisów postępowania. Twierdzenie skarżącego, iż nie mógł podjąć zatrudnienia z uwagi na brak świadectw pracy "przetrzymywanych" przez ZUS, nie wnosi do sprawy nic istotnego. Zauważyć należy, iż wspomniane świadectwa pracy znajdowały się w sądach kolejnych instancji rozpatrujących odwołanie skarżącego od decyzji ZUS i skarżący, będąc stroną tego postępowania, mógł uzyskać z sądu odpisy tych dokumentów. Ponadto skarżący mógł zarejestrować się jako bezrobotny już w grudniu 1997 r.
Z wymienionych przyczyn na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z 2002 r.) w zw. z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1271 z 2002 r.) skargę należało oddalić
/-/ E. Podrazik /-/ P. Miładowski /-/ M. Dybowski
JFS