Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi H. G., M. K. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2011r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego; I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących kwotę 100,- zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane.
Postanowieniem z dnia [...] 2009 r. nr [...] r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. (dalej: PINB) nałożył na M. K., H. G. i A. G. grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 63.599,70 zł i wezwał do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] 2009 r.
Po rozpatrzeniu zażalenia H. G., działającego także w imieniu A. G. i M. K., Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Poznaniu (dalej: WINB) postanowieniem z dnia [...] 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy ww. postanowienie PINB z dnia [...] 2009 r.
W wyniku skargi H. G., A. G. i M. K., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 30 czerwca 2010 r. o sygn. akt II SA/Po 195/10 uchylił zaskarżone postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] 2010 r. wskazując, iż podanie skarżących z dnia 10 grudnia 2009 r., uznane przez organy nadzoru budowlanego obu instancji wyłącznie za zażalenie, zawierać mogło w istocie także zarzut do tytułu wykonawczego nr [...] z grudnia 2009 r. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Sąd w tym podaniu dopatrzył się bowiem zarzutu niedopuszczalności egzekucji. W ocenie Sądu organ winien wezwać skarżących do doprecyzowania ich podania z dnia 10 grudnia 2009 r.
WINB pismem z dnia 13 kwietnia 2011r. wezwał zobowiązanych do sprecyzowania czy ich pismo z dnia 10 grudnia 2009 r. stanowi wyłącznie zażalenie na postanowienie PINB nr [...] z dnia [...]2009 r. w sprawie nałożenia grzywny, czy też zawiera ono także zarzuty w sprawie postępowania egzekucyjnego, zmierzającego do wykonania decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 1992 r.
W odpowiedzi na wezwanie, H. G. pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. wyjaśnił, iż pismo z dnia 10 grudnia 2009 r. (nazwane skargą) w swej treści zawiera także zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Strona powtórzyła swoje stanowisko wyrażone w piśmie dnia 10 grudnia 2009 r. , iż nałożony na nią, decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 1992 r. obowiązek został wykonany w 1993 r. i tym samym bark jest przesłanek do prowadzenia postępowania egzekucyjnego i nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Postanowieniem z dnia [...] 2011 r. PINB nr [...] oddalił zarzuty H. G., A. G. i M. K. w sprawie postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż strona ani w piśmie z dnia 10 grudnia 2009 r. ani w piśmie z dnia 22 kwietnia 2011 r. nie sprecyzowała na jakiej przesłance z art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, opiera swoje zarzuty. Po przeanalizowaniu treści obu wskazanych podań organ egzekucyjny stwierdził, iż jedyną doniosłą w postępowaniu egzekucyjnym okolicznością jest twierdzenie zobowiązanych o wykonaniu egzekwowanego obowiązku w lutym 1993 r. Twierdzenie to może stanowić podstawę zarzutu wykonania egzekwowanego obowiązku (art. 33 pkt 1 u.p.e.a.) lub zarzutu niedopuszczalności egzekucji administracyjnej (art. 33 pkt 6 u.p.e.a.).
Organ stwierdził, iż kwestia wykonania obowiązku w lutym 1993 r. była już badana nie tylko przez organy nadzoru budowlanego obu instancji, ale również przez sąd administracyjny. W wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził wyraźnie, iż zgromadzone w toku postępowania administracyjnego dokumenty świadczą o tym, że wywody skarżącego o wykonaniu obowiązku nałożonego na niego decyzją z dnia [...] 1992 w lutym 1993 r. nie są prawdziwe. Przede wszystkim wykonanie tego obowiązku nie wynika, wbrew twierdzeniom skarżącego, z protokołu z dnia 1 czerwca 1994 r. Już zatem chociażby powyższe dokumenty przemawiają za prawdziwością twierdzeń E. T., który konsekwentnie podnosił, że skarżący nigdy nie wykonał decyzji z dnia 18 listopada 1992 r.