Dnia 3 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 grudnia 2014 roku sprawy ze skargi I. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2014 roku Nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., znak [...], Prezydent Miasta P. na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 z późn. zm.) oraz art. 104 i art. 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") zatrzymał I. K. prawo jazdy kategorii B, C, B+E, C+E nr [...] wydane przez Prezydenta Miasta P. w dniu [...] marca 2013 r. na druku serii [...].
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że pismem z dnia [...] czerwca 2013 r., znak [...], P. Centrum Świadczeń wniosło o zatrzymanie prawa jazdy I. K. w związku z uchylaniem się od zobowiązań alimentacyjnych. To z kolei rodzi konieczność wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r. I. K. odwołał się od powyższej decyzji z dnia [...] lipca 2013 r., zarzucając organowi I instancji naruszenie (1) art. 5 ust. 5 powołanej ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz art. 7 i art. 77 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na jego korzyść, w szczególności nieuwzględnienie wpłat dokonywanych miesięcznie na poczet alimentów w kwocie co najmniej 300 zł, oraz błędne uznanie, że skarżący uchyla się od alimentów, mimo że jego zachowanie pozbawione jest cech uporczywości.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że decyzja z dnia [...] lipca 2013 r. została podjęta zbyt pochopnie. Niedokonywanie wpłat alimentów nie było bowiem przejawem złej woli skarżącego, a jedynie wynikało z kłopotów finansowych. Wystarczyło tymczasem przeprowadzenie odpowiedniego wywiadu, by dowiedzieć się, że skarżący nie posiadał bez własnej winy stałego zatrudnienia i źródła dochodu. Był osobą bezrobotną, która nie mogła zaspokoić własnych podstawowych potrzeb życiowych. Zatrzymanie prawa jazdy spowoduje, że w ogóle nie będzie mógł uiszczać nawet części alimentów, które obecnie przekazuje. Skarżący zaznaczył przy tym, że starał się podejmować każde zatrudnienie w ramach swojego zawodu kierowcy. Obecnie istnieje szansa podjęcia zatrudnienia, lecz organ I instancji może udaremnić tę próbę poprzez zatrzymanie prawa jazdy.
Decyzją z dnia [...] lipca 2014 r., znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79 poz. 856 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] lipca 2014 r.
W uzasadnieniu organ II instancji przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, wyjaśniając zarazem, że wyrokiem z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt K 23/10, Trybunał Konstytucyjny uznał, że zatrzymanie prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu jest zgodne z Konstytucją i wyrażoną w niej zasadą proporcjonalności. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przytoczyło zarazem przepisy, które należało zastosować w rozpatrywanej sprawie, wskazując, że wnioskiem z dnia [...] czerwca 2013 r. P. Centrum Świadczeń wystąpiło o zatrzymanie prawa jazdy I. K. Do wniosku załączono ostateczną decyzję z dnia [...] maja 2013 r., znak [...], o uznaniu skarżącego za dłużnika uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Z decyzji z dnia [...] grudnia 2012 r. wynika, że do skarżącego skierowano wezwanie do osobistego stawiennictwa w P. Centrum Świadczeń lub do nadesłania listownie zaświadczenia od pracodawcy. P. Centrum Świadczeń uzyskało bowiem w dniu [...] stycznia 2013 r. informację, że I. K. utracił status bezrobotnego. Ponadto we wspomnianej decyzji poddano również analizie stan zadłużenia skarżącego, z którego wynika, że w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie tego rozstrzygnięcia nie wywiązywał się on ze swoich zobowiązań alimentacyjnych. Decyzja z dnia [...] grudnia 2012 r. jest obecnie ostateczna, a zatem organy administracji publicznej orzekające w niniejszej sprawie mają obowiązek ją uwzględnić. Jednocześnie brak odwołania od tej decyzji wskazuje, że skarżący godził się na nią. Ponadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze ustaliło, że skarżący nie dokonuje także aktualnie wpłat na poczet alimentów w kwocie wyższej niż 50% kwoty ustalonych alimentów.