Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2014 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2013 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania K. K. od decyzji Wójta Gminy R. z dnia [...] 2013 r. nr [...] o przyznaniu zasiłku celowego dla rodzin rolniczych, w których gospodarstwach rolnych powstały szkody spowodowane przez powódź w 2010 r., uchyliło zaskarżoną decyzje i orzekło o wypłaceniu przez organ I instancji K. K. kwoty [...] zł stanowiącej pomoc w formie jednorazowego zasiłku celowego dla rodzin rolniczych, w których gospodarstwach rolnych powstały szkody spowodowane przez powódź w 2010 r.
Decyzję tę Kolegium wydało w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Po 312/11 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 21 lutego 2011 r. i poprzedzającą ją decyzję Wójta [...]a z dnia 10 stycznia 2011 r. o odmowie udzielenia skarżącemu zasiłku celowego (dalej zasiłku powodziowego).
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Wójt Gminy [...] decyzją z 4 października 2011 r. ponownie odmówił K. K. udzielenia zasiłku.
Na skutek odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu decyzją z dnia 22 listopada 2011 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
K. K. zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który wyrokiem z dnia 8 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Po 65/12 uchylił ją i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z 4 października 2011 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że stan faktyczny sprawy wskazuje, że na terenie wsi [...] doszło do wezbrania [rowu], będącego ciekiem wodnym przepływającym przez wieś [...]. Sąd powołał się na zeznania świadków, którzy twierdzili, że mieszkańcy [...] ponieśli szkody w uprawach, uszkodzona została kanalizacja, a niekorzystne zjawiska atmosferyczne spowodowały powódź na ulicach. Zaznaczył, że z mapy załączonej do akt wynika, że część pól skarżącego zlokalizowana jest bezpośrednio przy Rowie (działka nr [...]) lub przy innym cieku wodnym (działka nr [...]) oraz przy drodze, którą mogła płynąc woda, która wystąpiła z Rowu [...] (działka nr [...]). Mając to na uwadze, Sąd wskazał, że w przypadku potwierdzenia tych okoliczności może dojść do innego zakwalifikowania stanu faktycznego, bowiem uprzednio organ I instancji nie udokumentował konkretnymi dowodami oddalenia pól skarżącego od Rowu [...] oraz w zakresie topografii terenu uniemożliwiającej szybką powódź ze względu na zbyt mały kąt gruntów. Sąd zakwestionował też wartość dowodową protokołów z szacowania szkód sporządzonych przez Komisję Wojewody, której członkowie nie byli naocznymi świadkami szkód w gospodarstwie skarżącego. Zobowiązał też organ I instancji do dokonania oceny, w razie konieczności z wykorzystaniem dowodu z opinii biegłego, czy i które z działek wchodzących w skład gospodarstwa skarżącego mogły zostać zalane wodą, która wystąpiła z Rowu [...], uwzględniając ilość wody, jaka w maju 2010 r. spadła na 1 m2 powierzchni gruntu, ukształtowanie terenu oraz rodzaj i klasę gleby.