Skoro zatem w niniejszej sprawie - jak wynika z łącznie poczynionych przez organy i tutejszy Sąd ustaleń - skarżąca wraz z mężem współposiada (w ramach prawa własności) gospodarstwo rolne o powierzchni niewątpliwie przekraczającej 1 ha i podlega z tego tytułu ubezpieczeniu społecznemu rolników, a przy tym w przeszłości aktywnie prowadziła je wspólnie z mężem, aktualnie jednak nie wykonuje żadnych prac w tym gospodarstwie, to w świetle powołanej uchwały NSA o sygn. akt I OPS 5/12 świadczenie pielęgnacyjne w związku z koniecznością sprawowania opieki nad dzieckiem nie może być jej przyznane. I to niezależnie od tego, jaki jest zakres opieki sprawowanej osobiście przez skarżącą nad dzieckiem i w jakim zakresie ogranicza lub wyłącza możliwość fizycznej pracy w gospodarstwie (wykonywanie pracy w gospodarstwie rolnym).
Ubocznie należy również zauważyć, że w toku postępowania administracyjnego skarżąca nie wykazywała, aby w związku z opieką nad dzieckiem nie podjęła lub zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zawodowej (w rozumieniu art. 3 pkt 22 powołanej ustawy o świadczeniach rodzinnych), jak tego wymaga art. 17 ust. 1 powołanej ustawy, lecz że opieka nad dzieckiem w istocie uniemożliwia jej pracę w gospodarstwie - wymaga rezygnacji z pracy w gospodarstwie rolnym. Tymczasem praca w gospodarstwie rolnym nie mieści się w pojęciu "zatrudnienia lub innej pracy zawodowej" w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, a w konsekwencji rezygnacja z takiej pracy nie stanowi rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zawodowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Mając wszystko to na uwadze, należy stwierdzić, że organ I instancji zasadnie odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a Kolegium trafnie decyzję tę utrzymało w mocy. Materiał procesowy zgromadzony w aktach administracyjnych i uzupełniony dokumentami zebranymi w toku postępowania sądowego pozwala na stwierdzenie, że skarżąca jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne, a zatem nie spełnia ona przesłanki niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. W konsekwencji skarżąca nie mogła również uzyskać żądnej przez nią formy wsparcia finansowego w postaci świadczenia pielęgnacyjnego. Odnosząc się zaś do argumentów skargi, należy stwierdzić, że szereg aspektów skomplikowanego zagadnienia interpretacyjnego, na które zwrócono uwagę i poddano analizie w przywołanej uchwale NSA o sygn. akt I OPS 5/12 - w tym kwestia wykładni funkcjonalnej i systemowej owych przepisów, umożliwiły właściwe zrozumienie i zastosowanie powołanego przepisu do sytuacji skarżącej. Nawiązując do pozostałych argumentów skargi, Sąd podkreśla, że organy administracji wydały swoje decyzje na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, a nie na podstawie uchwały NSA o sygn. akt I OPS 5/12. Kierowały się jednak takim rozumieniem tych przepisów, jakie wyartykułował NSA w swojej uchwale, w uzasadnieniu której przedstawiona została wnikliwa argumentacja, połączona z omówieniem dotychczasowego orzecznictwa. Dlatego też ta uchwała i jej wywody były przywoływane w uzasadnieniach decyzji.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.