1. Protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w przepisie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433/ stanowi podstawę do wydania decyzji o wygaśnięciu zarządu ustanowionego na rzecz organów wojskowych wyłącznie w stosunku do mienia określonego w przepisie art. 14 pkt 1, 2 i 3 tej ustawy, podlegającego przekazaniu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
2. Wszczęcie postępowania o wygaśnięciu zarządu w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości czyni bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte na podstawie art. 14 i art. 18 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433/.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji w przedmiocie odmowy wygaśnięcia zarządu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w przepisie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433/ stanowi podstawę do wydania decyzji o wygaśnięciu zarządu ustanowionego na rzecz organów wojskowych wyłącznie w stosunku do mienia określonego w przepisie art. 14 pkt 1, 2 i 3 tej ustawy, podlegającego przekazaniu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Są to więc grunty, budynki i lokale mieszkalne wykorzystywane na zakwaterowanie stałe i tymczasowe żołnierzy zawodowych i związane z tymi nieruchomościami urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej i społecznej oraz nieruchomości uznane za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są lub mogą być przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe.
W niniejszej sprawie nie wyjaśniono czy nieruchomości, o których mowa, w decyzji /kompleks nieruchomości (...) zabudowany garażami/ faktycznie stanowią mienie wymienione w wyżej cyt. przepisie. Protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 16 maja 1996 r. znajdujący się w aktach administracyjnych, nie wyjaśnia tej kwestii. Z niego nawet nie wynika jaka faktycznie powierzchnia gruntów i liczba garaży znajdujących się na tych gruntach została przekazana Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, a także kto i na jakie cele użytkuje te garaże. W protokole tym wprawdzie podano, że powierzchnia gruntu zabudowanego wynosi 0,09.93 ha, a budynków infrastruktury społecznej /garaże/ jest 55, ale dane te zostały skreślone i wpisano odpowiednio 0,13,99 ha i 74 budynków bez omówienia dokonanych zmian i wskazania daty i osoby wprowadzającej te zmiany.
Poza tym zastrzeżenie budzi przyjęcie w protokole zdawczo-odbiorczym z dnia 16 maja 1996 r., że garaże wchodzą w skład infrastruktury społecznej. Jeśli by przyjąć, że garaże są użytkowane przez osoby fizyczne zajmujące lokale mieszkalne, o których mowa w przepisie art. 14 pkt 1 wyżej cyt. ustawy, to należałoby podzielić stanowisko organu odwoławczego, że garaże te nie są obiektami infrastruktury.
Pojęcie "infrastruktury społecznej" nie zostało sprecyzowane w omawianej ustawie o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, co oznacza, że ustawodawca posłużył się tym pojęciem w znaczeniu powszechnie stosowanym. Jeśli więc przyjmuje się na ogół, że infrastruktura, to zespół podstawowych urządzeń i instytucji usługowych niezbędnych do należytego funkcjonowania działów gospodarki itp. i, że infrastruktura społeczna obejmuje instytucje z dziedziny prawa, bezpieczeństwa, kształcenia, oświaty, służby zdrowia itp. /"Słownik Języka Polskiego", PWN W-wa, Wydanie VIII 1993 r., tom I str. 789/, to garaże należące do poszczególnych osób fizycznych nie odpowiadają powyższym kryteriom.
Zajęcie prawidłowego stanowiska w powyższej kwestii nie zwalniało jednak organu administracyjnego od wyjaśnienia sprawy w aspekcie pkt 1 i 3 art. 14 ustawy, a także przepisów art. 35 i art. 36 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. W aktach sprawy znajduje się wniosek Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego z 1992 r. o zbędności dla resortu Obrony Narodowej terenu o powierzchni 2.767 m2, a także zgoda Wojewody Poznańskiego z dnia 20 lipca 1995 r. na wygaśnięcie prawa zarządu ustanowionego na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej w zakresie działek o łącznej powierzchni 673 m2 zabudowanymi garażami przez osoby, które spełniają warunki określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/. Wszczęcie postępowania o wygaśnięciu zarządu w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości czyni bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte na podstawie art. 14 i art. 18 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych.
Brak wyjaśnienia i rozważenia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych niniejszej sprawy uzasadnia na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 uchylenie decyzji organów obu instancji w celu ponownego jej rozpatrzenia przy uwzględnieniu stanu prawnego, wprowadzonego ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/. Wobec tego orzeczono jak w sentencji.