Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 maja 2014 r. sprawy ze skargi M. K. na uchwałę Rady Miejskiej Gminy Ś. z dnia [...] czerwca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; I. stwierdza nieważność § 11 pkt 36 zaskarżonej uchwały w części obejmującej zapis o treści "ustala się zakaz lokalizacji funkcji powodujących emisję odorów, substancji zanieczyszczających grunt, wodę i powietrze, zapylenie, hałas i ruch transportu ciężkiego", II. zasądza od Rady Miejskiej Gminy Ś. na rzecz skarżącego kwot [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana w części opisanej w pkt I.
W dniu 29 października 2013 r. (data wpływu do organu pisma z dnia 28 października 2013 r.) reprezentowany przez radcę prawnego M. K. wezwał, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), Radę Miejską Gminy Ś. do usunięcia naruszenia prawa zawartego w uchwale Nr [...] Rady Miejskiej Gminy Ś. z dnia [...] czerwca 2002 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Ś., obejmującego tereny miejscowości [...] (Dz. Urz. Woj. Wlkp. z 2002 r. nr 102, poz. 2562) poprzez uchylenie § 11 pkt 36 tej uchwały w części zawierającej zwrot "ustala się zakaz lokalizacji funkcji powodujących emisję odorów, substancji zanieczyszczających grunt, wody i powietrze, zapylenie, hałas i ruch ciężkiego transportu", gdyż postanowienie to narusza przepisy art. 20, art. 22 i art. 64 Konstytucji RP, a także jej art. 2, jak również art. 140 Kodeksu cywilnego i art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. nr 155, poz. 1095, z późn. zm.) oraz art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717, z późn. zm.).
W uzasadnieniu wnioskodawca wyjaśnił, że jest właścicielem nieruchomości położonych w [...], oznaczonych: działki nr ewid. [...] i [...], obręb [...], gmina [...], które znajdują się obszarze objętym działaniem § 11 ust. 36 powołanej uchwały ("36 AG - teren aktywizacji gospodarczej."). Powołany przepis planu miejscowego nie spełnia warunku precyzyjności jasności, przez co narusza art. 2 Konstytucji RP, gdyż zawarte są w nim zwroty nieprecyzyjne i niepoprawne językowo, jak m.in. "odory", "(...) zakaz lokalizacji funkcji powodujących zapylenie (...)"i "zakaz lokalizacji funkcji powodujących emisję substancji zanieczyszczających grunt, wody i powietrze (...)". Odwołując się do art. 3 pkt 4 i pkt 49 ustawy z dnia 27 kwietnia 2007 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150, z późn. z m.), skarżący kwestionował możliwość posłużenia się cytowanymi zwrotami w planie miejscowym; ponadto podkreślił pojemność pojęcia "zanieczyszczenie", którego użycie bez wskazania wartości granicznych powoduje, że jakiekolwiek formy aktywności życiowej, a zwłaszcza związane z aktywizacją gospodarczą, są na terenie objętym zakwestionowanym przepisem planu niedopuszczalne. Strona zauważyła również, że problematyka hałasu, korzystania ze środowiska i dopuszczalnego poziomu wprowadzanych do niego zanieczyszczeń jest przedmiotem wielu uregulowań prawnych, to jest: rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. nr 120, poz. 826, z późn. zm.) wydanego na podstawie art. 113 ust. 1 Prawa ochrony środowiska i rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 5 sierpnia 2005 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach związanych z narażeniem na hałas lub drgania mechaniczne (Dz. U. nr 157, poz. 1318, z późn. zm.), samej ustawy Prawo ochrony środowiska oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, jak np. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. nr 95, poz. 558, z późn. zm.). Podobnie skarżący zwrócił uwagę na nieostre znaczenie pojęcia "ciężki transport", które nie jest zdefiniowane w planie miejscowym ani w innych aktach prawnych. Dalej przedstawił szczegółowe uzasadnienie naruszenia przepisów art. 20, art. 22 i art. 64 Konstytucji RP, a także jej art. 2, jak również art. 140 Kodeksu cywilnego i art. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podkreślił, że zaskarżona uchwała, stanowiąc w § 11 ust. 36, że "na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem AG ustala się zakaz lokalizacji funkcji powodujących emisję odorów, substancji zanieczyszczających grunt, wody i powietrze, zapylenie, hałas i ruch ciężkiego transportu", wkracza w materię uregulowaną w innych aktach prawnych, w tym m.in. w przepisach Prawa ochrony środowiska i Prawa o ruchu drogowym, a także rozporządzeń wykonawczych wydanych na ich podstawie. Wkraczanie w materię zastrzeżoną dla innych aktów prawnych skarżący uznał za sprzeczne z Konstytucją RP, a wykraczanie poza materię przewidzianą do uregulowania w planie miejscowym za sprzeczne z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto powołał się na wynikającą z art. 5 Konstytucji RP zasadę zrównoważonego rozwoju, co wskazuje na to, że w polskim systemie prawnym nie ustanowiono zasady prymatu ochrony środowiska. Jej zdaniem zakwestionowany przepis ogranicza w sposób nieuprawniony realizowanie działalności gospodarczej na nieruchomościach objętych oznaczeniem "36 AG - teren aktywizacji gospodarczej", a także korzystanie z prawa własności tych nieruchomości położonych na tym terenie, co też stanowi bezprawne naruszenie interesu prawnego skarżącego oraz uprawnienia do korzystania z prawa własności nieruchomości i prowadzenia na niej działalności gospodarczej.