Dnia 7 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Danuta Rzyminiak- Owczarczak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2015 roku sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] stycznia 2015 roku Nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza P. z dnia [...] października 2014 roku Nr [...], II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją nr [...] z dnia [...] października 2014 r. Burmistrz P., działając na podstawie art. 5 ust. 3, 3a i 3b, art. 8b i art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 20012 r. poz. 1228 z późn. zm.) uznał M. G. za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że skarżący został na mocy wyroku Sądu Rejonowego w L. z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...], zobowiązany do płacenia świadczeń alimentacyjnych na rzecz syna w wysokości 300,00 zł miesięcznie. M. G. nie wywiązuje się jednak z tego obowiązku, wobec czego prowadzone jest przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, które jednak w niniejszej sprawie okazało się bezskuteczne. W tej sytuacji, na wniosek wierzyciela alimentacyjnego ustalono wypłatę omawianego świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej. Jednocześnie organ właściwy wierzyciela zwrócił się do organu I instancji o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego. W dniu [...] września 2014 r. przesłano zatem skarżącemu pisemne wezwanie do osobistego stawienia się w siedzibie organu I instancji w celu przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i odebrania oświadczenia majątkowego. Wezwanie to zostało odebrane w dniu [...] września 2014 r., jednakże M. G. nie stawił się w wyznaczonym terminie. W konsekwencji zaistniała podstawa do uznania M. G. za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Organ wskazał, iż w okresie ostatnich 6 miesięcy wymieniony nie wywiązywał się w każdym miesiącu ze swoich zobowiązań na rzecz syna w wysokości co najmniej 50% kwoty ustalonych alimentów.
Pismem z dnia [...] listopada 2014 r. M. G. odwołał się od powyższej decyzji z dnia [...] października 2014 r.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że nie zamieszkuje na terenie Gminy P. Kierowaną do niego w toku postępowania korespondencja, wraz z wezwaniem do osobistego stawiennictwa w siedzibie organu I instancji, odbierała matka skarżącego. Przesyłki te nie były jednak następnie przekazywane M. G. Mimo zgłoszenia zmiany adresu na poczcie, korespondencja była dalej przekazywana na dotychczasowy adres zameldowania, a nie na adres zamieszkania.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), art. 1, art. 2, art. 17 i art. 18 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79 poz. 856 z późn. zm.), art. 5 ust. 3 i 3a powołanej ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2014 r.
W uzasadnieniu organ odwoławczy przytoczył przepisy, które w jego ocenie powinny znaleźć zastosowanie w rozpatrywanej sprawie oraz wskazał, że skarżący zameldowany jest na pobyt stały w miejscowości Ł. W. [...], [...] Ł. M. Z jego oświadczenia wynika jednak, że nie mieszka on pod tym adresem, lecz przebywa obecnie w lokalu na ul. W. [...] w G. W aktach sprawy nie ma dokumentu urzędowego potwierdzającego termin, od którego M. G. nie przebywa już w Ł. W. Z oświadczenia skarżącego wynika niemniej, że nie przebywa pod adresem zameldowania od lipca 2014 r., czego potwierdzeniem jest zaświadczenie z dnia [...] listopada 2014 r., wystawione przez E. U. Zdaniem Kolegium pismo to nie wyjaśnia, kim jest osoba je wystawiająca i w jakim charakterze wydano to pismo. W aktach sprawy znajduje się również wydruk z dnia [...] września 2014 r., wystawiony przez placówkę pocztową G. P. [...]. Z dokumentu tego wynika, że "klient 119" uiścił opłatę za usługi pocztowe. Na powyższym rachunku naniesiono zarazem adnotację: "opłata za dosyłanie przesyłek pocztowych; G. M. ul W. [...] [...] G.". Dokument ten nie może być jednak uznany za mający istotne znaczenie dla sprawy, ponieważ nie jest znana tożsamość "klienta 119" i "kasjera 012", który sporządził to pismo. Tym samym nie ma również możliwości ustalenia, od kiedy skarżący przebywa pod nowym adresem zamieszkania. Ustalono natomiast, że pod stałym adresem zameldowania M. G. zamieszkuje jego matka. Ta ostatnia osoba odbierała z kolej korespondencję kierowaną do skarżącego, włącznie z wezwaniem do osobistego stawiennictwa w celu przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i odebrania oświadczenia majątkowego. Na każdym z tych doręczeń zaznaczono, że przesyłka została przekazana dorosłemu domownikowi, który podjął się oddania pisma adresatowi. Z akt sprawy wynika zarazem, że decyzja organu I instancji była najpierw awizowana, a następnie skarżący odebrał ją osobiście. W tej sytuacji bezzasadne są zarzuty M. G., który twierdził, że matka nie informowała go o przychodzących listach. Przeciwnie, odebranie decyzji organu I instancji dzień po tym, jak była awizowana, świadczy o dobrej komunikacji pomiędzy skarżącym i jego matką. Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołało się przy tym na art. 41 i art. 43 k.p.a. podnosząc, że doręczenie pism w toku postępowania matce skarżącego było działaniem skutecznym i zgodnym z prawem. W pozostałym zakresie organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji.