Sprawa ze skargi na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym
Sentencja

Dnia 17 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2014 roku sprawy ze skargi J. D. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2014 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., znak [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015 z późn. zm.) i art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.) odmówił uwzględnienia zarzutów wniesionych w piśmie z dnia [...] listopada 2013 r. przez J. D. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego w oparciu o tytuł wykonawczy nr [...] z dnia [...] listopada 2013 r., nakazujący J. D. rozbiórkę rozbudowanej w latach 2004-2005 części budynku mieszkalnego usytuowanej na działce będącej własności J. D. i H. M., oznaczonej nr [...], położonej w miejscowości J. [...], gmina D.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że w dniu [...] listopada został wystawiony tytuł wykonawczy nakazujący skarżącemu rozbiórkę wybudowanej w latach 2004-2005 części budynku mieszkalnego bez wymaganego pozwolenia na budowę - w związku z niewykonaniem ostatecznej decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] września 2013 r., znak [...]. W piśmie z dnia [...] listopada 2013 r. skarżący wniósł zarzuty, powołując się na art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wymieniona ustawa nie zawiera takiego przepisu, niemniej skarżący powołuje się na brak wymagalności obowiązku z powodu postępowania toczącego się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej. Zarzut ten jest jednak chybiony, gdyż kwestia opłaty legalizacyjnej była rozważana w innym postępowaniu, które zakończyło się wydaniem wspomnianej decyzji z dnia [...] września 2013 r. Decyzja o legalizacji samowoli budowlanej jest przy tym uprawnieniem inwestora, a nie jego obowiązkiem. Tym samym mylne jest stwierdzenie, że przyczyną wszczęcia postępowania egzekucyjnego było nieuiszczenie opłaty legalizacyjnej, gdyż przyczyną zainicjowania tego postępowania było w istocie niewykonanie obowiązku o charakterze niepieniężnym, zwłaszcza, że skarżący otrzymał upomnienie wzywające go do wykonania tego obowiązku. Ponadto skarżący powołał się na art. 33 § 1 pkt 5 cytowanej ustawy, który również nie występuje w tym akcie normatywnym. Niemniej z wywodów skarżącego wynika, że wskazuje on na niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym. Stanowisko to skarżący uzasadnia tym, że aktualnie przebywa w szpitalu, a jego ogólny stan zdrowia nie pozwalał na wykonanie nałożonego obowiązku w wyniku urazu, przebytego w czerwcu 2013 r. W ocenie organu zarzut ten jest chybiony, gdyż ustawa nie przesądza o tym, że obowiązek ma być wykonany fizycznie i osobiście przez zobowiązanego.

Pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. J. D. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie z dnia [...] grudnia 2013 r.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że podtrzymuje swoją argumentację, jaką sformułował w piśmie zawierającym zarzuty do postępowania egzekucyjnego. Powołał się w szczególności na art. 33 § 1 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dodając zarazem, że mimo opuszczenia szpitala, z uwagi na stan zdrowia nadal nie jest w stanie przystąpić do wykonania rozbiórki. Zlecenie wykonania rozbiórki osobom trzecim wymaga natomiast środków finansowym, którymi skarżący nie dysponuje. Ponadto skarżący oświadczył, iż dokonana nakazanej rozbiórki, jak tylko stan zdrowia mu na to pozwoli, do czego jednak nie odniósł się organ I instancji.

Strona 1/5