Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Poznaniu w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej zasiłek rodzinny oraz dodatek do zasiłku rodzinnego i umorzenia postępowania;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] stycznia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej zasiłek rodzinny oraz dodatek do zasiłku rodzinnego i umorzenia postępowania; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2011 r. Nr [...], II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie strona 1/11

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania A. K., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2011 r. nr [...].

Z akt administracyjnych wynika następujący stan faktyczny sprawy.

Organ I instancji decyzją z dnia [...] 2010 r., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13 września 2010 r., przyznał A. K. zasiłek rodzinny na dziecko do lat 5, to jest J.[...]O., w wysokości [...] zł miesięcznie na okres od 1 listopada 2010 r. do 31 października 2011 r. oraz dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego w wysokości [...] zł miesięcznie na okres do 1 listopada 2010 r. do 31 grudnia 2010 r.

W dniu 25 lutego 2011 r. [...] [centrum świadczeń] otrzymało informację z Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Poznaniu, że od dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, ponieważ B. O. (ojciec dziecka, na które został przyznany zasiłek) od dnia 1 czerwca 2010 r. podlegał ustawodawstwu belgijskiemu z tytułu wykonywania pracy na terenie Belgii.

Pismem z dnia 1 marca 2011 r. Prezydent Miasta P. zawiadomił A. K. o wszczęciu z urzędu "postępowania w sprawie decyzji z dnia [...]2010 nr [...]". Następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. uchylił w całości decyzję własną z dnia [...] 2010 r. przyznającą A. K. świadczenia rodzinne. Jako podstawę organ wskazał art. 32 ust. 1 oraz m.in. art. 23a ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.) i art. 163 kpa.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu, po rozpatrzeniu odwołania A. K., uchyliło decyzję organu I instancji z dnia [...] kwietnia 2011 r. i umorzyło postępowanie pierwszej instancji. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że organ przystępując do weryfikacji decyzji ostatecznej i wyboru właściwego trybu postępowania w pierwszym rzędzie powinien badać czy przepisy szczególne, do których odsyła art. 163 kpa umożliwiają uchylenie lub zmianę decyzji w oparciu o wskazane w nich przesłanki, a dopiero, gdy organ stwierdzi, że na podstawie przepisów pozakodeksowych nie ma możliwości eliminacji wadliwej decyzji zasadne będzie przystąpienie do ustalenia, czy istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji lub wznowienia postępowania. Zdaniem Kolegium wybór procedury, na podstawie której organ I instancji dokonał wzruszenia ostatecznej decyzji z dnia [...] 2010 r. był błędny, gdyż art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych dotyczy sytuacji, w których doszło do obiektywnej zmiany rzeczywistości po wydaniu decyzji, tymczasem w przedmiotowej sprawie zarówno w dniu złożenia wniosku, jak i w dniu wydania decyzji przyznającej świadczenia rodzinne zastosowanie miały przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Tym samym zmianie uległa jedynie wiedza organu co do powyższego faktu, co nie stanowi przesłanki z art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, w oparciu o którą można byłoby uchylić decyzję z dnia [...] 2010 r. W ocenie Kolegium, przystępując do ponownego rozpatrzenia sprawy, organ I instancji winien na podstawie art. 32 ust. 2 powołanej ustawy sięgnąć do uregulowanego w Kodeksie postępowania administracyjnego trybu wznowienia postępowania - przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 kpa; postanowienie o wznowieniu postępowania będzie stanowiło podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy.

Strona 1/11