Decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r., znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu na podstawie art. 17 ust. 1, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79 poz. 856 z późn. zm.) i art. 17 pkt 1, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji z dnia [...] listopada 2013 r.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił w pełni ustalenia faktyczne, poczynione przez organ I instancji. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przytoczyło ponadto treść art. 19 powołanej ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, podnosząc zarazem, że K. K., jako przedstawiciel ustawowy P. K., powinna była niezwłocznie poinformować organ wypłacający omawiane świadczenie o fakcie stałego zamieszkiwania jej córki P. K., od stycznia 2012 r. u ojca dziecka; zwłaszcza, że córka skarżącej była na wyłącznym utrzymaniu ojca. K. K. nie ponosiła przy tym faktycznie kosztów utrzymania córki, gdyż koszty te pokrywał sukcesywnie ojciec dziecka. Ponadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze zauważyło, że oczywistym jest, iż to matce P. K. sąd przyznał prawomocnym wyrokiem alimenty, a jako osoba zobowiązana do ich uiszczania został wskazany C. K. Zdaniem organu II instancji, ojciec dziecka powinien wystąpić do właściwego sądu o zmianę orzeczenia o obowiązku alimentowania na rzecz córki. Brak podjęcia tego typu działania nie zmienia jednak faktu, że rozważane świadczenia wypłacone skarżącej były nienależno, skoro faktycznie P. K. utrzymywana była przez swojego ojca, a jej matka nie ponosiła w tym zakresie żadnych kosztów.
Pismem z dnia [...] lutego 2014 r. K. K. zaskarżyła powyższą decyzję Kolegium z dnia [...] stycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, zarzucając organom administracji publicznej naruszenie: (1) art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez rozpoznanie sprawy i wydanie decyzji w oparciu o niepełny materiał dowodowy, a w szczególności poprzez nieuwzględnienie postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia [...] czerwca 2012 r., sygn. akt [...], postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] grudnia 2013 r., sygn. akt [...], i wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] maja 2007 r., sygn. akt [...], a tak poprzez przyjęcie błędnego założenia, że miana miejsca zamieszkania dziecka wpływa na aktualność obowiązku alimentacyjnego i tym samym również świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego, (2) art. 8 k.p.a. poprzez wydanie przez ten sam organ dwóch sprzecznych decyzji w stanach faktycznych nieróżniących się od siebie istotnie, (3) art. 2 pkt 7 i art. 19 powołanej ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów poprzez błędne założenie, że pobieranie przez matkę świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego podczas przebywania jej dziecka u ojca zobowiązanego do alimentacji jest okoliczności powodującą nienależność wypłaconych świadczeń.
W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że wyrokiem rozwodowym z dnia [...] maja 2007 r. ustalono, że miejsce pobytu P. i M. K. będzie przy matce, powierzając jej wykonywanie władzy rodzicielskiej i ograniczając władzę rodzicielską C. K. W wyroku tym orzeczono również o obowiązku alimentacyjnym ojca dzieci, a obowiązek ten pozostaje nadal w mocy. Skarżąca zaznaczyła przy tym, że kwestia obowiązku alimentacyjnego jest zagadnieniem całkowicie odrębnym od kwestii sprawowania pieczy nad dzieckiem. Tym samym zmiana miejsca zamieszkania dziecka, nawet poparta stosowanym orzeczeniem sądowym, nie zwalnia z obowiązku uiszczania alimentów. Skoro zatem C. K. nie wywiązuje z nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego, to nawet fakt przebywania P. K. u jej ojca nie wyłącza wspomnianego obowiązku. K. K. wyjaśniła również, że na początku 2012 r. C. K. samowolnie zatrzymał córkę P. w miejscu swojego pobytu. W konsekwencji wszczęto postępowanie sądowe, które dotyczyło wyłącznie kwestii związanych z pobytem córki i wykonywania władzy rodzicielskiej. W toku postępowania C. K. uzyskał wprawdzie postanowienie zabezpieczające dotyczące sprawowania pieczy nad P. K., jednak w postanowieniu kończącym postępowanie orzeczono, że miejscem zamieszkania P. K. będzie miejsce zamieszkania jej matki. Tym samym nieprawdą jest, że od stycznia 2012 r. C. K. sprawuje stałą pieczę i utrzymuje P. K. Fakt utrzymywania córki przez C. K. nie został bowiem wykazany, a nawet gdyby tak było w rzeczywistości, i tak okoliczność ta nie zwalnia go z obowiązku alimentacyjnego. Referowane postanowienie zostało następnie zmienione postanowieniem z dnia [...] grudnia 2012 r., lecz orzeczenie to nie dotyczy kwestii związanych z uiszczaniem alimentów. Ponadto K. K. wskazała, że w decyzji z dnia [...] stycznia 2014 r., znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu orzekło, iż wypłacone jej kwoty nie są świadczeniem nienależnie pobranym, mimo że stan faktyczny tamtej i obecnej sprawy są podobne. Różnica pomiędzy nimi dotyczy jedynie faktu, że w tamtej sprawie skarżąca złożyła oświadczenie, że jej córka przebywa u ojca. Nie ulega jednak wątpliwości, że takie oświadczenie nie jest okolicznością decydującą o należności świadczenia. Skarżąca zaznaczyła ponadto, że organy administracji publicznej dokonały błędnej subsumpcji stanu faktycznego i w rozpatrywanej sprawie nie można mówić o świadczeniach nienależnych. K. K. podkreśliła zarazem, że pobierała świadczenia z funduszu alimentacyjnego w dobrej wierze, gdyż orzeczenia dotyczące obowiązku alimentacyjnego nadal obowiązywały, a przez istotną część omawianego okresu była ona także osobą, przy której orzeczono miejsce zamieszkania jej córki.