Sprawa ze skargi na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2013 r. sprawy ze skargi H. M. i J. M. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym; oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Postanowieniem z dnia [...] października 2012 r., znak [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229 poz. 1954 z późn. zm.) w zw. z art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 z późn. zm.) odmówił uwzględnienie zarzutów wniesionych przez H. i J. M. oraz odmówił umorzenia postępowania.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu [...] października 2012 r. skarżący wnieśli zarzuty w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym, wskazując na naruszenie: (1) art. 33 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez niewykonalność obowiązku, (2) art. 33 pkt 7b wymienionej ustawy poprzez niedoręczenie upomnienia oraz (3) art. 33 pkt 10 tejże ustawy poprzez niespełnienie wymogów określonych w art. 27 wspomnianej ustawy. H. i J. M. podnieśli, że wykonanie przez nich rozbiórki rozbudowanej części budynku mieszkalnego będzie skutkować zawaleniem się legalnej części budynku z uwagi na nierozerwalne połączenie obu tych części pod względem technicznym. Skarżący wywodzili przy tym, że na skutek rozbiórki nadbudowy legalna część budynku utraci zadaszenie, co w konsekwencji narazi ją na niszczenie. Zarzut ten został jednak uznany przez organ za bezzasadny, gdyż roboty rozbiórkowe powinny być prowadzone zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając niezbędne warunki dla bezpieczeństwa ludzi i mienia. W sentencji ostatecznej decyzji o nakazie rozbiórki wskazano, że obiekt budowlany powinien być doprowadzony do stanu poprzedniego, co oznacza, że skarżący uprawnieni są do wykonania zadaszenia nad legalną częścią budynku o takim kształcie i gabarytach, jakie posiadał obiekt budowlany przed rozpoczęciem samowolnej rozbudowy. Skarżący wskazali poza tym, że część budynku objęta nakazem rozbiórki stanowi ich jedyne miejsce zamieszkania. Organ podniósł jednak, że w trakcie samowolnej rozbudowy przedmiotowego obiektu budowlanego skarżący mieszkali w istniejącej części budynku mieszkalnego. W zakresie kompetencji organu nie leży natomiast ocena możliwości wybudowania nowego domu, jego zakupu lub wynajęcia, jak i uzyskania prawa do lokalu socjalnego. Argumenty te nie podlegały zatem uwzględnieniu w ramach postępowania egzekucyjnego. Odnosząc się do zarzutu braku doręczenia upomnienia, organ wyjaśnił, że upomnienie z dnia [...] października 2011 r., znak [...], zostało przesłane zgodnie z przepisami powołanej ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego. Do tytułu wykonawczego załączono poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię potwierdzenia odbioru upomnienia. Wbrew twierdzeniom skarżących powyższe potwierdzenie odbioru nie dotyczy innej korespondencji, o czym świadczy znak sprawy i data. Ponadto w piśmie z dnia [...] października 2011 r. J. M. stwierdził, że przystępuje do robót rozbiórkowych zgodnie z pismem z dnia [...] października 2011 r. Ponadto, w aktach sprawy znajduje się dowód wpłaty przez skarżących kwoty 8,80 zł tytułem kosztów upomnienia. Organ zaznaczył przy tym, że wszczęte wcześniej postępowania egzekucyjne zostały umorzone przez organ II instancji, lecz nie oznacza to konieczności powtórnego przesłania upomnienia. Odnosząc się natomiast do zarzutu załączenia jedynie kopii zwrotnego potwierdzenie odbioru upomnienia, organ zaznaczył, że taki zabieg jest wystarczający. Ustawodawca nie wymaga bowiem załączenie oryginału, który znajduje się w aktach sprawy i stanowi jeden z dowodów; zwłaszcza, że wspomniana kopia została urzędowo poświadczona za zgodność z oryginałem.

Strona 1/6