Sprawa ze skargi na decyzję Inspektor Sanitarny w przedmiocie choroby zawodowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2016 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Inspektor Sanitarny z dnia [...] kwietnia 2016r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2016 r., znak [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia [...] marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1412 z późn. zm.), art. 2351 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502 z późn. zm., dalej: "k.p."), § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1367) oraz art. 104 i art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") nie stwierdził u K. K. choroby zawodowej w postaci przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy wymienionej w pkt 19 załącznika do powołanego rozporządzenia.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że niniejsze rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie orzeczenia lekarskiego nr [...] Wielkopolskiego Centrum Medycyny Pracy w P. - Ośrodek w K. z dnia [...] lipca 2015 r. oraz orzeczenia lekarskiego Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...], które wykluczyły u skarżącej omawianą chorobę zawodową. Organ sanitarny wskazał, że uwzględnił także ocenę narażenia zawodowego. Organ ustalił, że skarżąca wykonywała w latach 1981-1985 (w tym 1982-1984 urlop wychowawczy) pracę biurową jako rejestratorka medyczna, a w latach 1986-1989 jako inspektor obrony cywilnej prowadziła sprawy związane z obroną cywilną w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym. Następnie w latach 1995-2014 K. K. wykonywała pracę w S. K. kolejno na stanowiskach: pomocy sekretarza sądowego, sekretarza sądowego oraz starszego sekretarza sądowego. Podczas pracy w sądzie skarżąca pisała na maszynie mechanicznej (ok. 10 lat), półelektrycznej i elektrycznej (ok. 4 lata) oraz na klawiaturze komputerowej (ok. 7 lat). Ręcznie i na maszynie pisała przez kilka kalek technicznych, co wiązało się z silniejszym naciskiem na klawisze. K. K. 2-3 razy w tygodniu protokołowała przebieg rozpraw sądowych. Przenosiła wtedy osobiście akta sądowe oraz maszynę do pisania ważącą ok. 10 kg po stromych schodach. W trakcie sesji sądowej protokołowano od kilku do kilkunastu spraw, a protokoły jednej sprawy obejmowały do kilkunastu stron. Protokołowanie na sali rozpraw wiązało się z długotrwałym, ok. 2-godzinnym przebywaniem w siedzącej pozycji wymuszonej. W pozostałym czasie skarżąca zajmowała się m.in. wypełnianiem dokumentów, szyciem akt, dziurkowaniem (dziurkacz był duży i ciężki, a jego obsługa wiązała się z użyciem siły) i segregowaniem akt. Skarżąca 3-4 razy w roku wykonywała czynności związane z archiwizowaniem dokumentacji, które wykonywała w pozycji kucznej lub klęczącej, podobnie jak wyjmowanie i odkładanie akt z najniższych półek szafy. Niejednokrotnie w ciągu tygodnia podczas segregowania dokumentacji sądowej rozkładała ją na podłodze, co także wiązało się z przyjmowaniem pozycji kucznej i klęczącej. Pierwsze objawy pod postacią dolegliwości bólowych nadgarstków i kolan oraz drętwienia palców rąk, sztywności porannej palców i uczucia zatrzaskiwania (palce II-V), wystąpiły u skarżącej ok. 15 lat temu. K. K. od ok. 8 lat odczuwa bóle barków, a od ok. 4 lat - bolesność uciskową lewego łokcia. W lipcu 2013 r. rozpoznano u niej zespół de Quervaina. K. K. była przy tym leczona zachowawczo i rehabilitacyjnie. W 2013r. przebyła dwukrotnie zabieg tenolizy ścięgien zginaczy palców (po prawej i po lewej stronie). W sierpniu 2014 r. przebyła zabieg odbarczenia i neurolizy lewego nerwu łokciowego na poziomie rowka. Aktualnie u skarżącej utrzymują się bóle nadgarstków, barków (silniejsze po stronie prawej), łokcia lewego podczas opierania go o twarde podłoże, bóle kolan oraz niemożliwość całkowitego wyprostowania palców rąk. Dolegliwości występują także w nocy. Dolegliwości bólowe prawego barku w porównaniu do stanu z maja 2015 r. (poprzednie badanie ortopedyczne w Instytucie Medycyny Pracy w Ł.) wyraźnie nasiliły się na przełomie lipca i sierpnia 2015 r., a także uległy dużej progresji podczas pobytu w sanatorium we wrześniu 2015 r. Skarżąca była hospitalizowana w maju 2015 r. w Oddziale Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w Ł. celem przeprowadzenia badań konsultacyjnych. Na podstawie ponownie przeprowadzonego badania ortopedycznego i oceny badań obrazowych w listopadzie 2015 r. podtrzymano rozpoznanie z poprzedniego badania przeprowadzonego w maju 2015 r., tj. obustronny zespół de Quervaina, zaciskające zapalenie ścięgien zginaczy palców II-IV obu rąk, obustronne bliznowacenie rozścięgna dłoniowego - choroba Dupuytrena, a także bliznowacenie rozcięgna podeszwowego stopy lewej. Rozpoznano ponadto zapalenie okołostawowe barku prawego ze znacznym ograniczeniem ruchomości i przewlekłym zespołem bólowym, wysiękowe zapalenie błony maziowej kolana lewego oraz obustronne wyrosła chrzęstno-kostne przy nasady bliższej piszczeli. Instytut Medycyny Pracy w Ł. w uzasadnieniu wydanego orzeczenia lekarskiego wyjaśnił, że u K. K. nie stwierdzono objawów upoważniających do rozpoznania przewlekłego zapalenia kaletek maziowych, przewlekłego uszkodzenia łąkotek, przewlekłego zapalenia nadkłykci kości ramiennych i zmęczeniowego złamania kości. Instytut stwierdził ponadto, że dolegliwości bólowe prawego barku w porównaniu do stanu z maja 2015 r. wyraźnie nasiliły się na przełomie lipca i sierpnia 2015r. i uległy dużej progresji podczas pobytu w sanatorium we wrześniu 2015 r., co na podstawie aktualnie przeprowadzonego badania klinicznego pozwala na rozpoznanie przewlekłego zapalenia okołostawowego barku prawego z zespołem bólowym. Przebieg kliniczny tego schorzenia wystąpił jednak w okresie, gdy skarżąca nie pracowała już zawodowo. Instytut Medycyny Pracy w Ł. zauważył również, że współwystępowanie u K. K. szeregu schorzeń pochewek ścięgnistych i ścięgien z tendencją do bliznowacenia o różnej lokalizacji anatomicznej wskazuje na pozazawodową skłonność ogólnoustrojową do ich rozwoju. Rozpoznania te postawiono po okresie kilkuletniej pracy związanej z obsługą klawiatury komputerowej, która w świetle aktualnej wiedzy medycznej, nie stanowi uznanego zawodowego czynnika ryzyka rozwoju schorzeń układu ruchu. Instytut Medycyny Pracy w Ł. w oparciu o analizę narażenia zawodowego uznał, że prace wykonywane w ramach obowiązków służbowych przez skarżącą w sądzie miały charakter niemonotypowej wielozadaniowej pracy biurowej, angażującej różne grupy mięśniowo-kostno-stawowe. W ocenie Instytutu Medycyny Pracy w Ł. nieuzasadnione jest więc łączenie zgłaszanych przez K. K. dolegliwości ze sposobem wykonywania pracy. Po przeanalizowaniu całości zgromadzonej dokumentacji lekarskiej, oceny narażenia zawodowego oraz na podstawie wyników aktualnie przeprowadzonych badań i konsultacji specjalistycznych, Instytut Medycyny Pracy w Ł. nie znalazł podstaw do rozpoznania u K. K. chorób zawodowych pod postacią przewlekłych chorób układu ruchu wywołanych sposobem wykonywania pracy. Następnie organ I instancji przytoczył przepisy, które w jego ocenie powinny znaleźć zastosowanie w rozpatrywanej sprawie oraz wskazał, że zarówno Wielkopolskie Centrum Medycyny Pracy w P. - Ośrodek w K., jak i Instytut Medycyny Pracy w Ł. nie rozpoznały u K. K. chorób zawodowych pod postacią przewlekłych chorób układu ruchu wywołanych sposobem wykonywania pracy. Orzeczenia lekarskie uprawnionych jednostek orzeczniczych stanowią środek dowodowy i posiadają walor opinii biegłego w rozumieniu art. 75 i art. 84 k.p.a.. Tym samym są to wyjaśnienia istotne dla rozstrzygnięcia kwestii wymagającej wiedzy specjalistycznej. Postępowanie w sprawach dotyczących chorób zawodowych jest specyficzne z uwagi na fakt, że organ orzekający pozostaje związany rozpoznaniem choroby zawartym w orzeczeniu lekarskim. Organ ten nie jest uprawniony do weryfikacji merytorycznej orzeczeń lekarskich, ani do dokonywania własnych ustaleń prowadzących do odmiennego rozpoznania schorzenia. Dotyczy to zarówno objawów choroby, jak i przyczyn jej powstania. Wobec negatywnych orzeczeń lekarskich, brak jest zatem podstaw do przyjęcia rozpoznanego u skarżącej schorzenia za chorobę zawodową. Właściwe jednostki medyczne nie dostrzegły związku przyczynowego między stwierdzonymi u K. K. schorzeniami, a wykonywaniem czynności w ramach pracy zawodowej.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny