Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2013 r. sprawy ze skargi R. B. na uchwałę Rady Gminy Czerwonak z dnia [...] listopada 2008 r. Nr [...] w przedmiocie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu; I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Sejmiku Województwa Wielkopolskiego na rzecz skarżącego kwotę 300,- (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Pismem z dnia [...] stycznia 2013 r. R. B. wezwał Sejmik Województwa Wielkopolskiego do usunięcia naruszenia prawa powstałego wskutek podjęcia przez Radę Gminy C. w dniu [...] listopada 2008 r. uchwały nr [...] w sprawie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu we wsi A. i M. ze względu na rażące naruszenie: (1) art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochrony przyrody (Dz. U. z 2004 r. nr 92 poz. 880 z późn. zm.) poprzez opracowanie projektu uchwały i prowadzenie całej procedury jej stanowienia z przekroczeniem zakresu umocowania udzielonego przez ustawodawcę - uchwała o ochronie krajobrazu została podjęta dla obszaru, który nie spełnia przesłanek ustawowych oraz (2) art. 2 Konstytucji RP oraz przepisów powołanej ustawy poprzez wyznaczenie dla obszaru chronionego krajobrazu rozwiązań przeznaczonych dla innych form ochrony przyrody, a więc niedopuszczalnych dla obszarów chronionego krajobrazu. Ponadto skarżący zarzucił wskazanej uchwale wprowadzenie wszystkich zakazów przewidzianych w powołanej ustawie, co w konsekwencji doprowadziło do wewnętrznej sprzeczności pomiędzy nimi oraz brak przekonującego uzasadnienia podjętych rozstrzygnięć i spełnienia przesłanek ustawowych.
W uzasadnieniu R. B. wskazał, że jest z małżonką właścicielem działki nr [...], położonej w miejscowości A., Gmina C. W pierwotnej wersji Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy C. z 2000 r. teren jego nieruchomości został oznaczony symbolem M2 - teren rozwoju budownictwa rezydencjalnego (mieszkaniowego o podwyższonym standardzie) i letniskowego w zabudowie ekstensywnej. Niemniej, w wyniku późniejszej zmiany tego studium i uchwalenia planu miejscowego działka skarżącego znalazła się w strefie rolniczej przestrzeni produkcyjnej, dla której ustanowiono zakaz zabudowy. Argumentem przemawiającym za zmianą pierwotnych ustaleń zawartych w Studium było dostosowanie tego dokumentu do ustaleń zawartych w zaskarżonej uchwale ustanawiającej obszar chronionego krajobrazu. Odnosząc się do zarzutów podniesionych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, R. B. podniósł, że nie sposób ustalić, w jaki sposób Rada Gminy C. stwierdziła, że spełnione zostały kryteria z art. 23 ust. 1 powołanej ustawy, niezbędne do ustanowienia obszaru chronionego krajobrazu. Treść kwestionowanej uchwały nie zawiera bowiem w tej mierze żadnego uzasadnienia. Tym bardziej, że obszar "łąk a." nie powinien być w ogóle brany pod uwagę jako potencjalny obszar chronionego krajobrazu, gdyż trudno ustalić szczególne walory, jakie wykazuje ten teren. Nie pełni on również funkcji korytarza ekologicznego, co zostało stwierdzone w uchwale Rady Gminy C. nr [...] z dnia [...] września 2010 r. w sprawie uchwalenia zmiany studium zagospodarowania. Omawiany teren nie stanowi ponadto zróżnicowanego ekosystemu czy wyróżniającego się krajobrazu. Obszar ten jest nieużytkiem, w którego centralnej części znajdują się wyrobiska po bezprawnym pozyskiwaniu żwiru. Co więcej, na działce nr [...] znajduje się okresowe mokradło, a nieruchomość ta służy okolicznym mieszkańcom jako nielegalne wysypisko śmieci i odpadów budowlanych. Zaskarżona uchwała nie miała w istocie na celu ochrony przyrody, lecz służyła wyłącznie jako uzasadnienie wprowadzenia zakazu zabudowy dla omawianego obszaru. Rada Gminy C. nie może przy tym bronić swojego stanowiska dążeniem do uniknięcia przeinwestowania związanego z koniecznością budowy na tym terenie infrastruktury, gdyż w nowym studium dla terenów w rejonie A. przeznaczono pod zabudowę nieruchomości w miejscowości T. Skarżący zauważył poza tym, że wprowadzenie wszystkich zakazów przewidzianych w stosownych przepisach ustawy o ochronie przyrody narusza zasadę proporcjonalności. Zwłaszcza, że właściciele nieruchomości położonych na terenie objętym kwestionowaną uchwałą zostali pozbawieni wszelkich możliwości gospodarczego wykorzystania swoich posesji. Co więcej, rozdrobienie właścicielskie nieruchomości sąsiednich uniemożliwia w istocie również prowadzenia tam jakiejkolwiek racjonalnej produkcji rolnej. W § 2 ust. 1 pkt 6 zaskarżonej uchwały wskazano przy tym formę czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych, właściwą dla ochrony parków krajobrazowych, a nie obszarów chronionego krajobrazu. Tym samym Rada Gminy C.przekroczyła zakres kompetencji udzielonej przez ustawodawcę. Skarżący zaznaczył, że z kwestionowanej uchwały bynajmniej nie wynika, że spełnione zostały przesłanki z art. 23 ust. 1 powołanej ustawy. Nadto, jako podkład do naniesienia obrysu zastosowano mapę ortofotograficzną z nieaktualnym zarysem struty działek, co mogło mieć wpływ na wynik głosowania. W konsekwencji należy więc uznać, że przedmiotowa uchwała miała jedynie uzasadniać wprowadzenie zakazu zabudowy na rozważanym terenie, co potwierdza fakt, że dla nieruchomości oddalonych o ok. 70 m od nieruchomości R. B. wydane zostały decyzje o pozwoleniu na budowę, a operator energetyczny posiada stosowne pozwolenie na budowę sieci energetycznej. Nie ulega zatem wątpliwości, że doszło do nadużycia władztwa planistycznego.