Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Joanna Wieczorkiewicz po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2008r. przy udziale sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę /-/ W. Batorowicz /-/ J. Szaniecka /-/ B. Drzazga
Dnia 17 października 2002 r. uprawnieni kontrolerzy celni Urzędu Celnego przeprowadzili kontrolę pojazdu wyjeżdżającego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W trakcie kontroli dokonano ważenia ciągnika marki [...] nr rej. [...] wraz z naczepą typu [...] nr rej. [...] wraz z przewożonym ładunkiem. Pojazd ów kierowany był przez M. D. Dopuszczalny nacisk osi pojedynczej pojazdu wynosił 100 kN. W wyniku ważenia, przeprowadzonego o godzinie 208 stwierdzono, że na drugiej osi pojazdu przekroczono dopuszczalny nacisk ( o 9,41 kN). Wynik tej kontroli utrwalono w protokole nr [...] z godziny 258 dnia [...] października 2002 r. W protokole tym odnotowano nadto, iż pojazd jest nienormatywny, wymaganego zezwolenia przewoźnik nie posiada. Protokół i dokument o nazwie Wynik ważenia na wadze dynamicznej podpisał kierowca przedmiotowego pojazdu, zgłaszając, że nie zgadza się z dokonanymi pomiarami, gdyż kierowca nie ma możliwości zważenia pojazdu przy ładunku 20.800 (k. 4, 5 akt administracyjnych).
Decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 13 ust. 2a i 2b, i art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. 00/71//838 ze zm.-dalej udp) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 97/98/602 ze zm.- dalej prd) i rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. 44/99/432-dalej rozporządzenie) Naczelnik Urzędu Celnego obciążył spółkę L. sp. z o.o. (dalej Spółka) karą pieniężną w wysokości [...] zł za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. W uzasadnieniu Naczelnik Urzędu stwierdził, że zgodnie z art. 64 ust. 1 prd, przejazd pojazdem nienormatywnym jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia, którego strona nie okazała. Organ wskazał, że karę pieniężną nałożono na podstawie kontroli pojazdu przeprowadzonej dnia [...] października 2002r. o godz. 208, potwierdzonej zapisem protokołu nr [...]. Odpis decyzji doręczono Spółce dnia 21 października 2002 r. (k. 7 akt administracyjnych).
Odwołanie od owej decyzji złożyła L. sp. z o.o. podnosząc, że zgodnie z dokumentami przewozu towar na naczepie był załadowany prawidłowo i z zachowaniem niezbędnych parametrów; podczas załadunku towar został rozłożony równomiernie. Do dnia 30 czerwca 2002 r. (Dz.U.02/154/1800), zgodnie z art. 11 i 51 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw "powyższe zarządzenie nie ma mocy obowiązującej". Odwołująca się oświadczyła, że podważa prawidłowość pomiaru wobec braku możliwości zweryfikowania szybkości pojazdu i możliwość dodania gazu przez kierowcę w momencie przejazdu drugiej, ciągnącej osi przez wagę. W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego sygn. P. 7/98 i wyroku NSA III RN 9/2000, decyzja Dyrektora Urzędu pozbawiona jest podstaw prawnych, bowiem opiera się na rozporządzeniach wydanych niezgodnie z delegacją ustawową zawartą w ustawie o drogach publicznych. Skarżąca kwestionowała też sposób doręczenia decyzji, bowiem jej zdaniem uniemożliwiono skarżącej ustosunkowanie się do zebranego materiału dowodowego, ponadto decyzja została doręczona kierowcy, a więc osobie nieupoważnionej.