Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Maria Kwiecińska Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 07 października 2008r. sprawy ze skargi B. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Burmistrza Gminy i Miasta [...] z dnia [...] Nr [...], II. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu wpisu oraz kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa w postępowaniu sądowoadministracyjnym. /-/ E. Podrazik /-/ B. Kamieńska /-/ M. Kwiecińska
Decyzją nr [...] z dnia [...] Burmistrz Gminy i Miasta [...], działając na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 7 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008), nakazał B. D. - właścicielce nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...] przyłączenie nieruchomości do kanalizacji sanitarnej w terminie do dnia [...]. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją nr [...] z dnia [...].
Dnia [...] 2008r. przedstawiciele [...] Przedsiębiorstwa Komunalnego [...] w [...], przybyli na posesję skarżącej celem odbioru technicznego robót kanalizacyjnych. Sporządzono protokół , w którym odnotowano:
1) rury położone luźno, nie połączone w sposób stały ze studnią przykanalikową,
2) odmówiono dokonania odbioru w związku z brakiem zgody Urzędu Gminy i Miasta na przyłączenie
Następnie organ I instancji postanowieniem z dnia [...] nr RTI [...], działając na podstawie art. 119 i art. 122 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz.1594 ze zm.) nałożył na B. D. grzywnę w kwocie 5.000 zł w celu przymuszenia tytułem niewykonania obowiązku przyłączenia nieruchomości do kanalizacji sanitarnej. W tymże postanowieniu organ wezwał zobowiązaną do zapłaty grzywny w terminie 14 dni od dnia, w którym postanowienie stanie się ostateczne, pod rygorem jej wyegzekwowania w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Ponadto organ wezwał zobowiązaną do przyłączenia nieruchomości do kanalizacji sanitarnej w terminie do dnia [...] pod rygorem nałożenia kolejnej grzywny w kwocie 5.000 zł w celu przymuszenia. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż B. D. do dnia [...] 2008 r. nie wykonała obowiązku wynikającego z prawomocnej decyzji z dnia [...] nr [...].
Zażalenie na powyższe postanowienie, działając poprzez pełnomocnika procesowego, złożyła B. D., która zarzuciła organowi I instancji zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego. Ponadto podniosła, iż pismem z dnia [...] 2008 r. poinformowała Urząd Gminy i Miasta w [...] o gotowości do podłączenia instalacji z prośbą o stwierdzenie prawidłowości wykonanych prac; w dniu [...] 2008 r. na jej nieruchomości stawili się przedstawiciele gminnej spółki wodnokanalizacyjnej, którzy nie wyrazili zgody na podłączenie przez nią tej instalacji do sieci kanalizacyjnej, a podaną przeszkodą podłączenia był według tych przedstawicieli "brak pozwolenia"; odwołująca okazała im decyzję Burmistrza nakazującą dokonanie przyłączenia do sieci kanalizacyjnej, zgody na takie przyłączenie jednak nie wyrażono. Odwołująca podkreśliła, iż nadal wyraża gotowość dokończenia prac związanych z przyłączem, jednak na przeszkodzie temu stoi niesprecyzowany "brak pozwolenia". Według odwołującej w takiej sytuacji nałożenie grzywny uznać należy za naruszające przesłanki określone w art. 119 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, gdyż nie uchylała się od spełnienia obowiązku określonego w decyzji z dnia [...]. Równocześnie odwołująca podniosła zarzut zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, gdyż nałożona grzywna w kocie 5 000 zł jest grzywną maksymalną, określona w art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a wysokość takiego środka przymuszającego powinna być miarkowana i uzasadniona w treści postanowienia. Nałożenie grzywny w maksymalnej wysokości odwołująca uznała za szykanę mającą zniechęcić ją do dalszego dopominania się o swoje słuszne prawa.