Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r. sprawy ze skargi Miasta P. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie programu ochrony powietrza I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Sejmiku Województwa na rzecz skarżącego Miasta P. kwotę (...),- zł (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. zwraca Miastu P. kwotę (...) zł (...) tytułem nadpłaconego wpisu od skargi, IV. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.
Sejmik Województwa W. uchwałą z dnia (...) grudnia 2012 r., nr (...), przyjął "Program ochrony powietrza dla stref A., Miasto L., strefy g. - w. oraz strefy p. - z". W uchwale określono m.in. wzory tabel sprawozdawczych dotyczących działań podejmowanych w celu ograniczenia zanieczyszczenia (tabele 7 - 11 Załącznika Nr 1 do programu) oraz określono zadań naprawczych, jakie ma podejmować miasto P. (tabela 18 Załącznika Nr 1 do programu). Jako podstawę prawną podjęcia uchwały wskazano art. 84 ust. 1 oraz art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 28 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1232) oraz art. 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 460)
Uzasadniając powyższą uchwałę wskazano, że zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska w celu doprowadzenia do przestrzegania standardów jakości środowiska w przypadkach wskazanych ustawą lub przepisami szczególnymi, w drodze aktu prawa miejscowego, tworzone są programy, przy czym zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw, do postępowania w przedmiocie przyjęcia ww. Programu oraz samego Programu stosuje się przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska w brzmieniu sprzed dnia 28 maja 2012 r., a także rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 8 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy ochrony powietrza (Dz. U. Nr 38, poz. 221). Następnie przytoczono treść art. 91 ust. 5 ustawy Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którym sejmik województwa, w terminie 15 miesięcy od dnia otrzymania wyników oceny poziomów substancji w powietrzu i klasyfikacji stref, w których poziom substancji w powietrzu przekracza poziom docelowy, po zasięgnięciu opinii właściwych starostów, określa, w drodze uchwały, program ochrony powietrza, mający na celu osiągnięcie poziomów docelowych substancji w powietrzu.
Jak podkreślono, program ochrony powietrza w zakresie benzo-alfa-pirenu dla stref: A., Miasto L., strefy g.-w. oraz strefy p.-z. został określony z uwagi na przekroczenie poziomu docelowego benzo-alfa-pirenu, co wykazano w ocenie poziomów substancji w powietrzu, dokonanej przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska. W ramach prowadzonego postępowania projekt został przedstawiony do zaopiniowania właściwym organom, jak również zapewniony został udział społeczeństwa w postępowaniu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 03 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwo w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
Uzasadniając uchwałę odniesiono się również do negatywnej opinii projektu uchwały wniesionej w dniu (...) października 2012 r. przez Prezydenta Miasta P. W piśmie tym wskazano na niedpuszczalność cedowania odpowiedzialności oraz kompetencji w zakresie działań naprawczych na Prezydenta Miasta P., oraz podkreślono, że Prezydent może odpowiadać za działania naprawcze w zakresie emisji z obiektów znajdujących się w zasobach miasta. Sejmik Województwa nie podzielił jednak powyższej argumentacji podnosząc, że rozwiązania przyjęte w programie ochrony powietrza spełniają wymagania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 8 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy ochrony powietrza. Ponadto podkreślono, że w myśl art. 84 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo ochrony środowiska w programie ochrony powietrza ustala się podmioty, do których skierowane są obowiązki określone w programie. Odnosząc się do podnoszonej w piśmie z dnia (...) października 2012 r. kwestii możliwości określenia przez Sejmik Województwa rodzajów lub jakości paliw dopuszczonych do stosowania na terenie woj. wielkopolskiego podkreślono, że zastosowanie tego instrumentu prawnego wymaga odrębnej uchwały, podjętej na podstawie art. 96 ustawy Prawo ochrony środowiska, zatem nie może być przedmiotem analizy na etapie określania Programu ochrony powietrza. Wyjaśniono również, że negatywna opinia w przeciwieństwie do uzgodnienia, stanowi formę współdziałania organu administracji publicznej, która nie wiąże organu występującego ojej wydanie.