Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego w przedmiocie nadania nazw ulic;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sąd. Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2014 r. sprawy ze skargi Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2013 r. Nr [...] w przedmiocie nadania nazw ulic; I. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, II. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz Gminy T. kwotę 240,- zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, III. określa, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie może być wykonane.

Uzasadnienie strona 1/8

Wojewoda Wielkopolski rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] 2013 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Miejskiej T. z dnia [...] 2013 r. w sprawie nadania nazw ulic na terenie wsi S. i B. ze względu na istotne naruszenia prawa.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, że uchwałą nr [...] Rada Miejska T. nadała nazwy ulicom przedstawionym na załącznikach graficznych do uchwały, na terenie wsi S. i B.

Uchwałę tę doręczono Wojewodzie 7 października 2013 r.

Organ nadzoru wyjaśnił, że uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym. W myśl tego przepisu do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.), a także wznoszenia pomników. Wojewoda wskazał, że z normy tej wynika, iż nazwę można nadać wyłącznie tym działkom gruntu, które mają status drogi publicznej lub drogi wewnętrznej. Zgodnie z definicjami legalnymi zawartymi w art. 4 pkt 2 i 3 ustawy o drogach publicznych ulicą jest droga na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe. Drogą zaś jest budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym. Przy czym drogą publiczną jest wyłącznie droga zaliczona na podstawie ustawy o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych (art. 1). Natomiast drogami wewnętrznymi są drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg (art. 8 ust. 1 u.d.p.).

Zdaniem organu nadzoru, warunkiem realizacji kompetencji nadawania nazw ulicom jest ich status drogi publicznej lub drogi wewnętrznej. Musi to być zatem droga istniejąca, a nie droga, która jeszcze nie została zbudowana i której status jest niejasny, teren który został oznaczony w ewidencji gruntów symbolem "dr". Wymogu tego nie zmienia też okoliczność, że działki (ulice), którym nadano nazwy zostały przewidziane jako ciągi komunikacyjne w planie miejscowym zatwierdzonym uchwałami Rady Miejskiej T. Nr [...] z dnia [...] 2003 r. i Nr [...] z dnia [...] 2002 r.

Wojewoda ponadto zaznaczył, że stosownie do art. 8 ust. 1a u.d.p. nadanie nazwy drodze wewnętrznej wymaga uzyskania pisemnej zgody właścicieli terenów, na których jest ona zlokalizowana. W niniejszej sprawie zgody takie nie zostały wyrażone.

Strona 1/8