Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. spółka jawna z siedzibą w P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2011 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego ; oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...] 2011 r. Nr [...] Dyrektor [...] działający z upoważnienia Prezydenta Miasta P., w oparciu o przepisy art. 123 kpa, art. 94 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz., U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 ze zm.) oraz § 9 uchwały nr [...] Rady Miejskiej P. z dnia [...] 1991 r. w sprawie przekształcenia [...] w [...] zawiesił postępowanie w sprawie podziału nieruchomości nr [...], ark. [...], obręb M., położonej w P., do czasu uchwalenia planu miejscowego.
W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, że postępowanie to toczy się na skutek wniosku właściciela nieruchomości - A. spółki jawnej. Następnie stwierdził, że na podstawie art. 94 ust. Ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: ugn) jeżeli nie został uchwalony plan miejscowy dla obszarów objętych, na mocy przepisów odrębnych, obowiązkiem sporządzenia takiego planu, postępowanie w sprawie podziału nieruchomości zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: upzp) w studium określa się obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości. Organ stwierdził, że przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie objętym uchwałą Rady Miasta P. Nr [...] z dnia [...] 2008 r. w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta P., uchwalonego uchwałą Nr [...] Rady Miasta P. z dnia [...] 1999 r. w sprawie uchwalenia "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta P.". Mocą wspomnianej uchwały zmieniającej Studium w granicach miasta wyodrębniono m.in. podstrefę "B5 M.", w której to wyznaczono tereny wymagające scaleń i podziału, dla których obowiązkowe jest uchwalenie planu miejscowego. Organ ustalił, że przedmiotowa nieruchomość zlokalizowana jest właśnie w tej podstrefie. Skoro zaś dla tego terenu nie został uchwalony plan miejscowy, to wystąpiła obligatoryjna przesłanka, o której mowa w art. 94 ust. 3 ugn. Organ zaznaczył, że postępowanie niniejsze zostanie podjęte z urzędu w przypadku uchwalenia miejscowego planu dla tego terenu lub uchylenia bądź zmiany uchwały zmieniającej Studium z dnia [...] 2008 r.
Spółka jawna A. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie. Zarzucono organowi I instancji błędne zastosowanie art. 94 ust. 3 ugn. Wskazano, że przepis ten stanowi podstawę do bezterminowego zawieszenia postępowania administracyjnego o zatwierdzenie podziału nieruchomości w przypadku, gdy dla terenu, który jest objęty takim postępowaniem obowiązkowe jest sporządzenie planu miejscowego. Tymczasem zgodnie z art. 14 ust. 7 oraz z art. 10 ust. 2 pkt 8 upzp obowiązek sporządzenia planu miejscowego może wynikać wyłącznie z przepisów odrębnych. Obowiązku takiego nie można kreować w drodze samego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, albowiem studium - nie będąc aktem powszechnie obowiązującego prawa - nie jest przepisem odrębnym, o jakim mowa w powołanych przepisach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podniesiono, iż dla zastosowania normy z art. 94 ust. 3 ugn konieczne jest obowiązywanie w systemie prawa normy zawartej w akcie rangi ustawy, który ustanawia obowiązek sporządzenia dla określonego obszaru planu miejscowego. Żaden z przepis powszechnie obowiązującego prawa nie dotyczy sytuacji, o jakiej chodzi w przedmiotowej sprawie. Stąd norma art. 94 ust. 3 ugn została zastosowany bezpodstawnie.