W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. orzekł jak w sentencji (pkt I).
Ponownie rozpatrując sprawę organ winien uwzględnić ocenę prawną i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w niniejszym uzasadnieniu (art. 153 P.p.s.a.).
Rzeczą organu odwoławczego będzie w szczególności zwrócenie się do autora operatu o przedstawienie wyjaśnień dotyczących wszystkich podnoszonych w niniejszym uzasadnieniu zagadnień, a następnie rozpoznanie złożonego odwołania w oparciu o tak zgromadzony kompletny materiał dowodowy.
Orzekając organ II instancji winien także baczyć by nie uchybić terminowi ważności operatu o jakim mowa w art. 156 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, względnie wykorzystać w takiej sytuacji możliwości przewidziane w art. 156 ust. 4 tej samej ustawy.
Rozpoznając środek zaskarżenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze winno pamiętać, iż jako organ II instancji rozpoznający sprawę co do istoty ma nie tylko prawo, ale i obowiązek zbadać przedstawiony operat zarówno pod względem zgodności ze stosowanymi przepisami, jak i pod kątem tego czy jest on logiczny i zupełny, nie może natomiast dokonywać oceny operatu pod kątem spełniania wymogów fachowych.
Gwoli wszechstronnego wyjaśnienia sprawy sąd wskazuje nadto, iż w realiach niniejszej sprawy nie można także wykluczyć sytuacji, że prawidłowo przeprowadzona przez organ II instancji ocena dowodu w postaci operatu szacunkowego pozwoli na stwierdzenie, iż obarczony jest błędami niemożliwymi do usunięcia w drodze uzyskania od rzeczoznawcy wyjaśnień uzupełniających i wymagającymi przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii rzeczoznawcy majątkowego. W takiej sytuacji naprawienie uchybień organu I instancji, który oparł swoje orzeczenie na obarczonym tego rodzaju wadami operacie nie będzie możliwe w postępowaniu odwoławczym, bowiem uzyskanie na tym etapie postępowania kolejnego operatu szacunkowego, naruszałoby zasadę dwuinstancyjności postępowania, wyrażoną w art. 15 K.p.a.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. i § 2 pkt 4 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (pkt II sentencji). W tym zakresie Sąd miał na uwadze przedmiot sprawy i wysokość poniesionych przez stronę kosztów sądowych, jak również koszty związane zastępstwem procesowym strony (wynagrodzenie radcy prawnego wynoszące 2400 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa).
Sąd uznał, że w sprawie stosują się przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym do 26 października 2016 r., albowiem skarga nadana została w urzędzie pocztowym w dniu 24 października 2016 r., którą to datę uznać należy za datę wszczęcia postępowania sądowoadminsitarcyjnego.
Datą wszczęcia postępowania przed sądem administracyjnym jest bowiem data oddania pisma zawierającego skargę do sądu administracyjnego w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo placówce