Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka /spr./ WSA Magdalena Józefczyk Protokolant specjalista Anna Mazurek -Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego są nienależnie pobranymi i zobowiązania do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza [....] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej M. K. kwotę 580 zł /słownie: pięćset osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi MK jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] uznającą za nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego i zobowiązująca MK do ich zwrotu.
W podstawie prawnej tej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257) - dalej: "k.p.a." oraz art. 27 ust. 7 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 489, ze zm.) - dalej "ustawa".
Z jej uzasadnienia i akt administracyjnych sprawy wynika, że MK pobierała świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wysokości po 300 zł miesięcznie przyznane na rzecz synów: SK TK, na okres od 1 października 2014 r. do 30 września 2015 r., decyzją Burmistrza [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...].
W dniu 2.03.2015 r. MK zwróciła się z wnioskiem o świadczenia rodzinne w związku z urodzeniem w dniu 18.02.2015 r. swojego trzeciego dziecka - MP. We wniosku wśród członków rodziny wpisała JP, który w okresie od 1.04.2015 r. do 31.10.2015 r. przebywał w Norwegii i w tym okresie był tam zatrudniony, osiągając wynagrodzenie w wysokości 18 180 koron norweskich. Po przeliczeniu na złote polskie wg kursu NBP na dzień 29 maja 2015 r., dochód JP wyniósł 8.820,94 zł, a po doliczeniu ww. dochodu do dochodu MK, dochód rodziny wniósł 10.993,49 zł. Tym samym miesięczny dochód na osobę w rodzinie wyniósł 2.198,70 zł i przekracza kryterium dochodowe uprawniające do pobierania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, które wynosi 725,00 zł na osobę w rodzinie. Natomiast doliczając wynagrodzenie JP w wysokości podanej przez niego w oświadczeniu z 14.03.2017 r., tj. 18 800 koron norweskich, miesięczny dochód na osobę w rodzinie wyniósł 2.258,86 zł.
Zdaniem organu I instancji, okoliczność ta powoduje, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone MK uznać należało za świadczenia nienależnie pobrane, gdyż w myśl art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 489 z późn. zm.), zostały jej wypłacone pomimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie albo wstrzymanie wypłaty świadczenia w całości lub w części.
Po dokonaniu tych ustaleń Burmistrz [...] decyzją z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] stwierdził, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego w kwocie 2.400 zł, pobrane w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 30 września 2015 r. na podstawie wymienionej wyżej decyzji z dnia [...] października 2014 r., są świadczeniami nienależnie pobranymi i jednocześnie zobowiązał MK do ich zwrotu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.
MK wniosła odwołanie od tej decyzji kwestionując poprawność przyjętego przez organ sposobu wyliczenia dochodu rodziny. Zdaniem odwołującej w realiach opisywanej sprawy brak było podstaw do zaliczenia JP jako członka jej rodziny. Ustawodawca definiując w ustawie o pomocy osobom uprawnionym do alimentów bowiem pojęcie "rodziny" uwzględnia status prawny osób wchodzących w skład rodziny, a nie stan faktyczny lub przesłankę wspólnego gospodarowania.