Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Małgorzata Wolska Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Elżbieta Mazur - Selwa Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2019 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...]; II. umarza postępowanie administracyjne; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego K. M. kwotę 680 zł /słownie: sześćset osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "Kolegium", "SKO", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") z dnia [...] listopada 2018 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzje Burmistrza [...] (dalej: "organ I instancji") z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla AM urodzonej w dniu [...] w wysokości 400 zł miesięcznie na okres od 1 października 2011 r. do 30 września 2013 r.
W podstawie prawnej decyzji powołano art. 1a, art. 2 pkt 2,4,5,8,10,12, art. 9 ust. 1 i ust. 2, art. 10 ust. 1, art. 11, art. 15 ust. 1, art. 18, art. 20 ust. 1 i ust. 2, art. 23, art. 25, art. 28 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2018 r., poz. 554) zwana dalej: "ustawą"; § 2 pkt 1, i pkt 2, § 7 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy, Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzoru wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego (Dz. U. z 2015 r., poz. 2229) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r, poz. 1257) zwana dalej w skrócie: "K.p.a.".
Sprawa ta była już kilka razy rozpoznawana tak przez organy administracji oraz przez tutejszy Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie ostatnio wydanym wyrokiem z dnia 20 września 2017 r., sygn. akt II SA/Rz 647/17 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] oraz decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] stycznia 2017r. nr [...] ze względu następujące uchybienia:
- w pierwszej kolejności stwierdził, że wierzycielka alimentacyjna ukończyła 18 lat w związku z powyższym przysługiwało jej prawo do samodzielnego występowania w sprawie, a z akt sprawy wynikało, że stroną postępowania była wyłącznie matka - MM. Wprawdzie w piśmie procesowym z dnia 21 czerwca 2016 r. (k. 51 akt administracyjnych) przedstawiła się jako pełnomocnik AM, ale akta sprawy nie zawierały stosownego pełnomocnictwa.
- organy procedowały w okresie zawieszenia postępowania. W aktach jest postanowienie Burmistrza [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., którym organ I instancji zawiesił postępowania, a następnie - bez podjęcia zawieszonego postępowania - wydał decyzję z dnia [...] lutego 2016 r., którą Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] uchyliło decyzją z dnia [...] maj 2016 r.,
- organ I instancji wydał kolejną decyzję z dnia [...] stycznia 2017 r. utrzymaną w mocy decyzją SKO z dnia [...] marca 2017 r., która była przedmiotem kontroli Sądu w sprawie o sygn. akt II SA/Rz 647/17.
Wyrokiem tym WSA w Rzeszowie stwierdził, że nierozpoznano znajdujące się w aktach administracyjnych wnioski KM o wyłączenie AS pracownika organu I instancji, gdyż organy nie zweryfikowały informacji, że prowadząca postępowanie AS, która podpisała decyzję z dnia 16 stycznia 2017 r. jest krewną MM.
WSA w Rzeszowie zgodził się również z zarzutami dotyczącymi ustalenia przez organ stanu bezskuteczność egzekucji. Sąd wskazał, że niejasna pozostaje kwestia za jakie okresy powstała stwierdzona przez organ zaległość alimentacyjna i czy nie miała miejsca sytuacja, w której MM za konkretny okres pobierała świadczenie z funduszu alimentacyjnego a równolegle otrzymywała świadczenie od dłużnika alimentacyjnego. Nie wyjaśniono również, czy wierzyciel alimentacyjny występował z żądaniem świadczeń zaległych, czy tylko bieżących alimentów i czy w tym wyroku jakieś świadczenia za okres wsteczny zasądzono, wskazując, że załącznik do decyzji organu I instancji obrazuje zaległość alimentacyjną od lutego 1999 r., także określoną prawdopodobnie, jak wskazał Sąd wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] listopada 1997 r. sygn. akt [...]. Sąd wskazał także, że organy traktują jako zaległość alimentacyjną skarżącego należność m.in. za okres od września 2000 r. do września 2001 r., podczas gdy z pisma MM z dnia [...] stycznia 2017 r. in fine wynika, że naliczenie alimentów za ten okres jest niezasadne ponieważ wierzycielka pobierała wówczas świadczenie z tytułu rozłąki.