W odwołaniu od tej decyzji K. M. zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy, skutkujące przyznaniem M. M. świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Pomimo regularnego otrzymywania alimentów od odwołującego się oraz zarzutów formułowanych przez niego na etapie postępowania związanych z uznaniem jej przez sąd powszechny za osobę, która wyłudziła świadczenia alimentacyjne z funduszu, została w dalszym ciągu uznana za wierzyciela uprawnionego od świadczeń na mocy u.p.a.
Powołaną na wstępie decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. Kolegium utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję, w całości podzielając stanowisko organu I instancji. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że K. M. nie uiścił całości zobowiązań alimentacyjnych, co potwierdza informacji pozyskana od Komornika Sądowego, a wnioskodawczyni spełnia kryterium dochodowe uzyskania pomocy dla osoby uprawnionej do alimentów. Stąd też decyzja Wójta odpowiadała prawu, co przesądziło o nieuwzględnieniu odwołania.
We wniesionej skardze K. M. zwrócił się o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Wójta Gminy [...], a ponadto o zasądzenie kosztów postępowania.
Storna skarżąca wskazała na naruszenie:
I. art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.; dalej: "K.p.a.") poprzez wadliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy. Uprawiona do alimentów pomimo, że otrzymuje od skarżącego co miesiąc kwotę 400 zł z tytułu bieżących alimentów, uznana została za osobę uprawnioną do świadczeń z funduszu alimentacyjnego;
II. art. 8, art. 9 i art. 10 § 1 K.p.a. poprzez uniemożliwienie stronie wypowiedzenia się przed wydaniem zaskarżonej decyzji, co do zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz naruszenie zasady budowania zaufania obywateli do organów państwa;
III. art. 138 § 1 K.p.a. poprzez utrzymanie w mocy wadliwej decyzji organu I instancji;
IV. art. 8 i art. 107 § 3 K.p.a. poprzez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji i zawarcie w nim ogólnikowych stwierdzeń, zwłaszcza w zakresie uiszczania przez skarżącego bieżących alimentów;
V. art. 2 pkt 2, 7 i 11 u.p.a. poprzez błędną jego wykładnie oraz art. 4 u.p.a. poprzez jego niezastosowanie;
VI. art. 24 § 3 K.p.a. poprzez niewyłączenie A. S. - pracownika Ośrodka Pomocy Społecznej [...] prowadzącego sprawę skarżącego od udziału w sprawie, jako osoby spokrewnionej z M. M.;
VII. art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: "P.p.s.a."), poprzez niezastosowanie się do wskazówek zawartych w uzasadnieniu wydanego w sprawie wyroku Sądu z dnia 25 lipca 2012 r. sygn. II SA/Rz 402/12 i wydanie po raz kolejny wadliwej decyzji.
Rozpatrujące sprawę organy bezkrytycznie oparły swoje rozstrzygnięcia wyłącznie na informacji uzyskanej od Komornika Sądowego, w żaden sposób nie weryfikując zarzutów stawianych przez zobowiązanego, że prowadzona egzekucja nie jest bezskuteczna. Organ I instancji nie dość, że zbagatelizował informacje skarżącego o regularnym uiszczaniu przez niego zobowiązań alimentacyjnych, to nie przejawia żadnej aktywności w celu odzyskania od M. M. nienależnie pobranych przez nią świadczeń alimentacyjnych. Wszak wyrokiem z dnia 31 marca 2014 r., sygn. [...], Sąd Rejonowy [...] umorzył postępowanie sądowe z uwagi na brak skargi uprawnionego wierzyciela, jednakże w uzasadnieniu w sposób nie ulegający żadnej wątpliwości uznał, że w okresie od 1 września 2005 r. do 30 września 2009 r. wyłudziła ona świadczenie alimentacyjne. Tym samym zadłużenie skarżącego nie wynika z braku wywiązywania się ze zobowiązań alimentacyjnych, ale wyłącznie z nielegalnych działań M. M. i pobierania przez nią "podwójnych alimentów". W tej sytuacji organ winien z urzędu wszcząć postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności poprzednio wydanych w sprawie decyzji, względnie wznowić postępowanie, gdyż decyzje te wydano niezgodnie z prawem.